شیخ محمدجواد بلاغی

آیة الله شیخ جواد بلاغی نجفی، عالم و فقیه اصولی، حکیم، محدث و مجاهد شیعه در قرن اخیر حدود سال 1282 هـ ق در نجف بدنیا آمد. پدرش شیخ حسن بن شیخ طالب نجفی بلاغی بود. علامه شیخ جواد مقدمات علوم اسلامی را در نجف نزد علمای آنجا فرا گرفت. سپس به کاظمین رفت و در سال 1306 هـ ق آنجا با دختر سید موسی جزایری کاظمی ازدواج کرد. سال 1312 به نجف برگشت و از محضر اساتید بزرگ حوزه نجف بهره ها برد.

اساتید علامه بلاغی در نجف
آخوند ملا محمدکاظم خراسانی
شیخ محمدطه نجف
حاج آقارضا همدانی
سید محمد هندی
علامه برغانی حائری
میرزا علی نقی برغانی حائری که این دو نفر خودشان از شاگردان آخوند ملا آقا حکیم قزوینی بودند و استاد علامه بلاغی در علوم عقلی بودند.
آیه الله شیخ جواد بلاغی سال 1326 هـ ق به سامرا مهاجرت کرد و ده سال آنجا ماند و از حوزه درس میرزای دوم (میرزا محمد تقی شیرازی) بهره ها برد. چند تن کتاب و رساله در سامرا تألیف کرد. در حمله بریتانیا به کاظمین رفت و آنجا ماند و در کنار استادش میرزای شیرازی، با انگلیسی ها و استعمار و اشغال عراق،‌ مبارزه کرد. او بعد از دو سال اقامت در کاظمین مجددا به وطن خود، (نجف) برگشت. او در نجف، ضمن اهتمام به تدریس و فتوی، مشغول تألیف و تصنیف شد.

فعالیت و اقدامات اجتماعی شیخ
شیخ بلاغی در طول مدت اقامتش در کاظمین، با تلاش زیادی توانست که با فضلای یهود و نصارا در بغداد دوستی برقرار کند. زبان عبری، ارمنی و ادبیات آنها و زبان انگلیسی را یاد گرفت و اطلاعات عمیقی از مذاهب و کتب مقدس نصارا و یهود به دست آورد و در نهایت توانست مجموعه ای از مباحث و احتجاجات علمی بر رد یهود و نصارا فراهم کند که جزو با ارزش ترین آثاری است که در این فن نگاشته شده است. او از معدود علمای معاصر اسلامی است که در مقابل مسیحیان و یهودیان و مادیون و هجوم فرهنگی غرب و هیئت های تبلیغی آنان که همراه با استعمار انگلیسی ها و فرانسوی ها، ممالک اسلامی را فرا گرفته بود، مقاومت کرد و با قلم و زبان، به رد شبهات آنان پرداخت ولی از ذکر نامش بر روی تألیفات خود، پرهیز می کرد. لذا اکثر آثار و تصنیفات اولیه او، بدون ذکر نام مؤلف، چاپ شده است.

شهرت شیخ بلاغی
علی رغم تواضع و دوری او از شهرت و تبلیغات و مسائل این چنینی، در مدت زمان کوتاهی،‌ نام او در تمام محافل علمی و ادبی و تمام مراکز تحقیقی جهان بر سر زبانها افتاد و آثارش را به انگلیسی و دیگر زبانها ترجمه کردند. زمانی که سید محسن امین در شام، فتوا بر حرمت بعضی از شعائر مربوط به عزاداری مثل طبل و سنج زن و دیگر موارد، اعلام کرد، شیخ بلاغی شخصا خودش در پیشاپیش موکب حسینی که مجهز به طبل و سنج و سایر موارد محرمه به نظر آیة الله امین بود، حرکت کرد و به فتوای خودش جایز دانست. او مؤسس موکب عزای حسینی نجفی ها در شب عاشورا در کربلاست. این موکب تا عصر حاضر از باشکوه ترین و بزرگترین هیئت های عزاداری در کربلا می باشد. آیة الله سید ابوالقاسم خوئی یکی از شاگردان این عالم ربانی بود. این علامه بزرگوار در شب دوشنبه 22 شعبان سال 1352 هـ ق،‌ در سن 70 سالگی از دنیا رحلت فرمودند. تمام اهل نجف با اندوه زیاد در تشیع او حاضر شدند و آیة الله العظمی سید میرزا علی آقا شیرازی، سه روز در جامع هندی و سه روز در صحن مطهر نجف،‌ مجلس ترحیم اقامه کردند.

آثار و تألیفات
1- الهدی الی دین المصطفی (در دو جلد در رد بر نصارا)
2- البلاغ المبین
3- ارحلة المدرسیه 3 جلد
4- رسالة التوحید و التثلیث
5- البلاغ المبین فی اثبات الصانع
6- انوار الهدی، رد علی المادیین
7- اعاجیب الاکاذیب (شایعات و اکذوبه ها)
8- الرسالة‌ الاولی فی نقض فتوی الوهابین به هدم القبور المقدسه فی مکه و المدینه
9- رساله فی رد الوهابیه
10- رساله فی تفسیر المنسوب الی الامام الحسن العسگری
11- الرحلة المدرسیه و المدرسه السیاره (به فارسی ترجمه شده).
12- رساله فی وضوء الامامیه و صلوتهم و صومهم (به انگلیسی ترجمه شده). غیر از این تألیفات، دهها تألیف و آثار دیگر هست که بعضی از آنها چاپ شده و بعضی هنوز چاپ نشده است. آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، کتاب تفسیر قرآن و آخرین کتاب اوست که قبل از اتمام آن، ایشان ندای حق را لبیک گفت.