زیبایی و مظاهر آن از نظر شهید مطهری

آیا زیبایی منحصر است به زیبایی یک انسان، آن هم زیبایی هایی که دو جنس مخالف انسان از یکدیگر درک می کنند خصوصاً در جنس زن؟ و وقتی می گویند «زیبا» یعنی مثلاً اندام و چهره یک زن زیبا؟ و دیگر غیر از این در عالم، زیبایی وجود ندارد؟ افرادی که زیبایی چیز درستی درک نمی کنند این جور خیال می کنند. نه، در طبیعت هزاران نوع زیبایی وجود دارد، در جمادات، نباتات و حیوانات، در آسمان، زمین و دریاها. کیست که زیبایی را در گل ها درک نکند؟!
خیلی افراد شاید از گل فقط بوی خوش را درک می کنند، در صورتی که آنهایی که چشمشان زیبایی را درک می کند، در گل، زیبایی را بیش از بوی خوش درک می کنند یعنی برایش بیشتر اهمیت قائل هستند. زیبایی گل ها، زیبایی درخت ها، زیبایی جنگل ها، زیبایی دریاها، زیبایی کوه ها، زیبایی آسمانی که بالای سر انسان است، زیبایی افق، زیبایی سپیده دم، زیبایی طلوع آفتاب، زیبایی غروب آفتاب، زیبایی شفق، هزاران نوع زیبایی و جمال محسوس در عالم طبیعت وجود دارد. تمام زیبایی ها که منحصر به آن زیبایی که با شهوت جنس انسان سر و کار دارد نیست.
آن کسی که زیبایی را منحصراً در شهوت جنسی درک می کند، در حقیقت اصلاً زیبایی را درک نمی کند. زیبایی تنها مربوط به غریزه جنسی انسان نیست که تا می گویند «زیبایی» بعضی اشخاص فوراً فکر می کنند یعنی مسائل مربوط به غریزه جنسی. این جور نیست.
در خود طبیعت هزاران نوع زیبایی وجود دارد. تازه اینهایی که ما گفتیم، زیبایی های مربوط به قوه باصره و چشم بود. سامعه، لامسه، شامه و ذائقه نیز هر یک زیبایی هایی را درک می کنند، اساساً «خوب» در هر حسی یعنی زیبا. «خوب» در چشم، زیبایی چشم است، «خوب» در گوش، زیبایی گوش است و همین طور«خوب» در لامسه، ذائقه و شامه. پس این اشتباه نشود که تا می گویند «زیبایی» افرادی که درکشان از زیبایی بسیار ضعیف است فوراً توجهشان به مسائل جنسی معطوف می شود.