توضیحی در رابطه با آیات مربوط به سوگند به قرآن

یکی از چیرهایی که بیش از پیش بر زیبایی و عظمت سوگند به قرآن می افزاید آن است که اوصافی از قرآن در "مقسم به" یاد شده است که هر یک از آنها نشانگر پاره ای از عظمت این کتاب مقدس می باشد بدین ترتیب که سوگند به قرآن حکیم، مبین، مجید ، ذی الذکر. ذیلا ه درباره هر کدام توضیح داده می شود:

حکیم: هم به معنی محکم بودن از باطل است و هم به معنی درست و استوار و دانش با برهان که در آن شک راه ندارد،که هر دو معنی در مورد قرآن ثابت و صادق  است زیرا قرآن از هرگونه باطل محفوظ بوده و سرچشمه حکمت و همه حقایق و معارف می باشد و آن را ظاهر کرده و با آن سخن می گوید.

مبین: بیان کننده و روشنگر راه هدایت، و بیان کننده حلال و حرام، و همه چیزهایی  است که بشریت تا پایان روزگار به آن نیاز دارد و پاسخگویی است قاطع به همه احتیاجات بشری و در هر عصر و نسلی و زمانی، چنانکه می فرماید: "و نزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء"،  (نحل/آیه 89: و ما بر تو (پیامبر) این قرآن عظیم را فرستایم تا حقیقت هر چیز را بیان کند). بیان می کند هرکس که با حقایق آن آشنا شده و به کار بندد، کامیاب گردیده و به سعادت واقعی دست می یابد، و الا در دو جهان گمراه و بی نصیب خواهد بود.

مجید: دارای منافع و فوائد بی شمار و در بردارنده همه عوامل نیکی و سعادت دنیا و آخرت انسانی است که با نهایت عظمت و کرم و بخششی وسیع به انسان عرضه می دارد.

ذی الذکر: ذکر به معنی یاد کردن و یاد آوردن است، قرآن کتابی است که معارف حقه از قبیل توحید، معاد، نبوت و سایر مسائل را به انسان تذکر داده و یاد آوری می کند.

خداوند متعال به قرآن با این صفات و خصوصیات بی نظیر سوگند یاد کرده است.