دلایل قدرتمند بودن خداوند

یکی از صفات آفریدگار جهان «قدرت» و یکی از نامهای او «قادر» است. مقصود از قادر بودن خدای متعال این است که او بر هر کاری که انجام آن ممکن بوده و محال ذاتی نباشد، توانائی دارد.

دلیلهای قدرت خداوند
قدرت و توانائی خداوند جهان را از راههایی میتوان اثبات نمود. روشن ترین راه این است که در عجایب و شگفتیهای جهان خلقت مطالعه و دقت کنیم، زیرا همانطور که وجود هر پدیده ای بر وجود پدید آورنده آن گواهی می دهد؛ خصوصیات آن پدیده هم  می تواند ما را به صفاتی که در پدیده آورنده آن موجود است راهنمائی کند، از بررسی «شاهنامه» شاهکار ادبی شاعر معروف فارسی زبان «فردوسی»، به دو چیز می توان پی برد:

1- اینکه این اشعار اثر طبع یکی از انسانها است.

2- اینکه گوینده این اشعار از ذوق ادبی و سرشار و قریحه شعری نیرومندی برخوردار بوده است که در سایه آن تواسته است این شاهکار حماسی را به وجود بیاورد و همچنین از مطالعه آثار سایر سخنوران و نویسندگان می توان همین دو نتیجه را گرفت. بنابراین  ما از بررسی نظامات شگفت انگیز ریزترین موجودات جهان آفرینش یعنی اتم تا عظیم ترین آنها یعنی کهکشانها می فهمیم که پدیده آورده آنها قادر و توانا بوده و این موجودات نشانه قدرت و توانایی او می باشد.

گسترش روز افزون علوم، نشان دهنده قدرت خداوند جهان می باشد و هر رشته ای از علوم طبیعی که مربوط به شناسایی نوعی از موجودات جهان است، بسان سکه ای دو رو است که از یک طرف، ما را به خصوصیات و قوانین پیچیده آفرینش رهبری می کند، و از طرف دیگر به ما می فهماند که مبداء و آفریدگار این جهان سرشار از قدرت و توانایی است. اگر با تلسکوبی قوی و نیرومند، قدری در صحنه نیلگون آسمان خیره شویم که جهانهای عظیم کهکشانها و ستارگان و خورشید ها و ماهها همگی در این فضای بیکران شناورند، اینها همگی روشنگر عظیم آفریننده جهان می باشد. ساختمان پیچیده یک سلول و طبقات اسرارآمیز آن، گویا گواهی بر قدرت الهی می باشد، جائی که یک سلول می تواند ما را به چنین حقیقتی رهنمون کند پس بطور حتم سلول های بدن یک انسان یا انسان های یک قرن، و یا مجموع افراد انسان که پا به دایره هستی گذارده اند می تواند شاهد زنده و گویایی بر قدرت آفریدگار خود باشند.

راه فطرت
راهنمای دیگر ما به قدرت خداوند متعال همان فطرت پاک انسانی است، زیرا همانطور که فطرت انسانی وی را به وجود خدا رهبری می کند همچنین او را به قدرت الهی هدایت می نماید. انسان در مواقع سختی و شدت، هنگامی که دستش از علل طبیعی  و ظاهری کوتاه می شود، نا خودآگاه به نقطه ای متوجه می گردد که او را برای رفع گرفتاری و درماندگی قادر و توانا می داند.

گسترش قدرت
ما خداپرستان نه تنها خدا را بر بعضی از کارها  قادر و توانا  می دانیم بلکه او را بر انجام هر کار و آفریدن هر چیز که قابلیت انجام و آفرینش را داشته باشد قادر و توانا می دانیم و برای قدرت او حد و مرزی قائل نیستیم بلکه اعتقاد داریم که قدرت و  توانایی آفریدگار  نامتناهی و بی پایان است.

علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید: "و ما الجلیل و الطیف و الثقیل و الخفیف و القوی و الضعیف فی خلقه الا سواء"، «بزرگ و کوچک، سبک و سنگین،  توانا و ناتوان از نظر آفرینش، در برابر خدای بزرگ یکسان است.» یعنی قدرت خدای جهان محدود به حدی نیست تا گفته شود فلان کار را نمی تواند انجام دهد و یا فلان چیز را نمی تواند خلق کند، بلکه بر هر کاری که محال ذاتی نباشد، توانایی دارد و آفریدن موجودات گوناگون و مختلف در پیشگاه  قدرت و توانایی او فرقی ندارد.

قرآن مجید می گوید: "اولیس الذی خلق السموات و الارض بقادر علی ان یخلق مثلهم بلی و هو الخلاق  العلیم" ( سوره یس/ آیه 81)، «آیا خداوند که آسمانها و زمین را آفریده توانایی ندارد که مانند آنها ( انسانها) را بیافریند! چرا...».