امتیازات قرآن کریم

یکی از امتیازات قرآن این است که این کتاب آسمانی گذشته بر اینکه برهان راستگوئی  آورنده او است، متکفل هدایت و تربیت راهنمای پیروان خود به آخرین درجه کمال انسانی است، و این مزیت در معجرات پیامبران گذشته موجود نیست. مثلا عصای موسی (ع) و شفا بخشیدن حضرت مسیح (ع)، فقط برهان محکم برای راستگوئی آنان بود، دیگر امت را به سوی فضائل اخلاقی و معارف بلند عقل، به سوی واجبات و فرائض الهی رهنمون  نبود، ولی معجزه جاودان پیامبر اسلام (ص) علاوه بر اینکه گواه بر راستگوئی او است  بزرگترین راهنمای امت به معارف و اخلاق و احکام است. به عبارت دیگر معجزه پیامبران پیشین، جنبه جسمانی داشت؛ مثلا اعجاز آنان مرده را زنده می کرد، بیماران را شفا می بخشید، مائده ای از آسمان فرو می آورد، اما دیگر، این اعجازها، با دل و جان پیروان خود سر و کاری نداشت، روح و روان آنان را با کلمات حکیمانه و معانی بزرگ صیقل نمی داد، و افکار و عقول آنها را برای اندیشه و فکر، برای عبادت و پرستش، برای خضوع و کوچکی در برابر خدا برنمی انگیخت مگر اینکه به سخنان آورنده آنها گوش فرا دهند و از ضمیمه کردن هر دو بهم، به جهان غیب توجهی پیدا کنند. در حالیکه قرآن با مغزها و اندیشه های  متفکر انسانی و ارواح پاک ارتباط مستقیم دارد، و با معانی بلند و معارف اعجاب انگیز و فرمان های اخلاقی خود جامعه را به تکامل ممکن سوق می دهد. قرآن همان مربی بزرگ و راهنمای بزرگتری است که عرب ستمگر و سرکش و آلوده به صفات زشت را به سوی تقوای و عدالت و پاکی رهبری نمود، قرآن در مدت کوتاهی از این ملت بت پرست و جاهل که پیوسته به جای تحصیل علم و دانش و تهذیب روح به نبردهای داخلی و تفاخرهای جاهلی می پراختند ملتی ساخت که از نظر معارف و فرهنگ و اخلاق اجتماعی و فردی دارای عظمتی خاص شدند. مطالعه تاریخ اسلام و جانبازی و فداکاری تربیت یافتگان مکتب قرآن، در راه پیشبرد اهداف عالی این دین، ما را از اقامه هر نوع دلیل و برهان بی نیاز می سازد.

امتیاز دوم
امتیاز دیگر قرآن مجید این است که در هر زمان معرف خویشتن است و هرگز لازم نیست که آورنده آن همراه آن باشد. این کتاب در هر عصر، مردم را به رسالت پیامبر گرامی دعوت نموده و بر حقانیت آن استدلال  می کند و همه جهانیان را برای تحدی و مقابله با خود دعوت می نماید، و سپس فرمان محکومیت همه را صاده کرده و از میدان مبارزه پیروز خارج می شود؛ در صورتیکه معجزات پیامبران پیشین دارای چنین امتیازی نبودند،  بزرگترین امتیاز آنان این بود که مکمل گفتار پیامبران آورندگان خود بودند.

امتیاز سوم
امتیاز سوم قرآن این است که از بسیط ترین و ساده ترین موضوع استفاده کرد و  بوسیله آن تحدی جست، و با حربه ای وارد میدان شد و بر همه پیروز گشت که در اختیار همه مردم جهان قرار داشت. مگر نه این است که تمام  آیات قرآن از الفاظی تشکیل یافته است که خمیرمایه آن، همان حرف الفبا است که در اختیار همه قرار دارد؟ مگر نه این است که آسانترین و ساده ترین موضوع برای مردم جهان همان سخن و انشاء کلام است؟ و شاید برای بشر چیزی آسانتر از تکلم نباشد. با این همه، قرآن از همین حروف  الفبا، از همین کلمات و الفاظ، انشاء شد و عقول بلغای عرب و افکار سخن سازان جهان را مبهوت و متحیر ساخت، و تاکنون که چهارده قرن از دعوت به مقابله و تحدی آن می گذرد، محافل علمی بشر، خطیبان و سخن سازان جهان نتوانسته اند سوره ای بسان  یکی از سوره های کوتاه آن بیاورند. بعبارت دیگر این نوع اعجاز بسان معجزات موسی و مسیح نیست که نیاز به اطلاعات و معلومات خاصی داشته باشد تا آورنده آنرا به داشتن معلومات خاصی متهم سازند، زیرا سخن گفتن و ساختن کلام از این مواد از امور فطری همه مردم است. اگر سخنان و شیوه گفتار او در حدود توانائی بشر بود باید لااقل بیشتر مردم بتوانند با آن مبارزه کنند زیرا سخنان او نه دارای مواد خاصی بود که در اختیار همگان نباشد و نه ساختن کلام از این مواد «کار مشکلی»  بود که از عهده  انسانها خارج باشد.