جریانهای سه گانه ی مکتب تفکیک

مکتب تفکیک –بطور اختصار – دارای سه جریان است که این جریان های سه گانه تنیده درهم، «مکتب تفکیک» را تشکیل می دهد:
1- بیان مطالب فلسفی و عرفانی –مسئل، مسئله- به دقیقترین صورت، با ذکر مستوفای ادله ی هر مسئله، و گاه تحریرهایی به سود مسئله و اثبات آن.
2- نقد کاملا روشنمند (متدیک) و علمی، و به دور از هر مغالطه و بی انصافی و مجهله گویی، و روشن کردن تار و پود اشکالات فلسفی مسئله.
3- بیان داده ی وحیانی (قرآنی و حدیثی)، با تعقل خود بنیاد دینی (و بی نیاز از تکدی از دیگران)، درباره ی مسئله.

مثال:

*در مرحله ی (1)، در موضوع معرفة النفس، مطالب فلسفه و عرفان فلسفی به خوبی و دقت تمام بیان می شود، بطوری که اگر شنونده نداند گوینده تفکیکی است، تصور می کند یک فلسفی شیفته و مسلط و معتقد درجه ی اول است.

*در مرحله ی (2)، در موضوع یاد شده (معرفة النفس)، اشکالات مختلف فنی و فلسفی وارد بر آن و بر ادله ی آن، بیان می شود، و مسئله به علمی ترین صورت- و بر مبنای فلسفی و فنی- مورد شناخت نقادانه قرار می گیرد.

*در مرحله ی (3)، داده ی وحیانی و نظر قرآن کریم و پیامبر اکرم(ص) و ائمه طاهرین(ع)، با رعایت «درایت حدیث» نه فقط «روایت حدیث»، و با تفقه و تعقل وافی (با دفائن عقلی- به تعبیر امیرالمؤمنین(ع)- و عقل دفائنی وحیانی، نه فقط عقل سطوح فلسفی)، بیان می شود.

شما می توانید، در این باره، دست کم به جلد سوم کتاب بس گرانمایه ی «بیان الفرقان»، درباره ی موضوع «معاد جسمانی»، مراجعه کنید، مطالبی را که در جای دیگر نیست در آنجا بنگرید.