سیرت تربیتی و سیرت اجتماعی و مالی امام زمان

یکی از روشهای حضرت مهدی (ع) سیرت تربیتی ایشان است و چنانچه در کتاب «بحارالانوار» آمده است: «در زمان حکومت مهدی (ع)، به همه مردم، حکمت و علم بیاموزند، تا آنجا که زنان در خانه ها، با کتاب خدا و سنت پیامبر، قضاوت کنند. در آن روزگار قدرت عقلی توده ها تمرکز یابد. مهدی، به تایید الاهی، خردهای مردمان را به کمال رساند، و در همگان فرزانگی پدید آورد. در روزگار ظهور دولت مهدی، عیب و آفت از شیعه برطرف گردد، و دلهای آنان چون پاره های پولاد شود. یک مرد، به نیرو، چون چهل مرد باشد. و حکومت و سروری روی زمین به دست آنان افتد.»
از مسائل دیگری درباره آن حضرت که در احادیث بدان اشاره شده است، سیرت اجتماعی ایشان است. در کتاب «بحارالانوار» جلد 10 نقل شده است: «چون مهدی (ع) درآید. پس از سختیها که افتد، و جنگها که رود ظلم و ستم را براندازد، و سراسر زمین را از عدل و داد بیاکند. هیچ جای در زمین باقی نماند، مگر اینکه از برکت عدل و احسان او فیض برد و زنده شود، حتی جانوران و گیاهان نیز از این برکت و عدالت و داد و نکویی بهره مند گردند. و همه مردم، در زمان مهدی، توانگر و بی نیاز شوند.»
عدالت مهدی چنان باشد، که بر هیچ کس، در هیچ چیز، به هیچگونه، ستمی نرود. نخستین نشانه عدل او آن است که سخنگویان حکومت او، در مکه، فریاد زنند: «هر کس نماز فریضه خویش را، در کنار حجرالاسود و محل طواف، خوانده است، و اکنون می خواهد نماز نافله بخواند، به کناری رود، تا حق کسی پایمال نگردد، و هر کس می خواهد نماز فریضه بخواند، بیاید و بخواند.»
از دیگر روشهای امام زمان (ع) در برخورد با جامعه و انسانها سیره مالی آن حضرت است. گفته اند که: همه اموال جهان، در نزد مهدی، (ع) گرد آید، آنچه در دل زمین است و آنچه بر روی زمین. آنگاه مهدی به مردمان بگوید: «بیایید! و این اموال را بگیرید! اینها همان چیزهایی است که برای به دست آوردن آنها، قطع رحم کردید و خویشان خود را رنجاندید، خونهای به ناحق ریختید، و مرتکب گناهان شدید. بیایید و بگیرید!»
پس دست به عطا گشاید چنانکه تا آن روز کسی آنچنان بخشش اموال نکرده باشد. در زمان مهدی (ع) زمین محصول بسیار دهد، و مال و خواسته همی خرمن شود.
هر کس نزد مهدی آید و گوید: «به من مالی ده!» مهدی بی درنگ بگوید: «بگیر.»
مهدی (ع) اموال را به، صورت مساوی، میان همگان تقسیم کند، و کسی را بر کسی امتیاز ندهد.

منـابـع

کلیــد واژه هــا