خلافت مهدی عباسی

هنگام مرگ منصور، مهدی در بغداد به سر می برد. ربیع مرگ او را به وی اطلاع داد و در نیمه ذو الحجه همان سال، مردم بغداد با او بیعت کردند. مردم مکه و خاندان عباسی و هاشمیان پیش از این روز بوسیله ربیع با او بیعت کرده بودند. مهدی که نام او محمد بن عبدالله است در سال 126 هـ ق در حمیمه متولد شد و هنگامی که به خلافت رسید سی و دو ساله بود. از کارهای نیک مهدی آزاد کردن گروه بسیاری از زندانیان است که در دوره منصور به دستور او یا حاکمان او به تهمت به زندان افتاده بودند، و از جمله آزاد ساختن گروهی از علویان بود. جنگ با خوارج و سرکوبی آنان را نیز باید از کارهای اصلاحی او شمرد.
در دوره خلافت مهدی در سغد، فرغانه و برخی شهرهای خراسان شورش پدید آمد. مردی از طایفه ثقیف بنام یوسف البرم در بخارا برخاست و مردم را به امر به معروف و نهی از منکر خواند و بسیاری بر او گرد آمدند. مهدی، یزیدبن مزید شیبانی را به سرکوبی آنان مأمور کرد. یزید، یوسف را دستگیر کرد و نزد مهدی فرستاد. چون بر مهدی در آمد با او به درشتی سخن گفت. مهدی او را دشنام داد و گفت کسان تو، تو را بد پرورده اند و دستور زدن گردن و بر دار کردن او را داد.
مهدی دستور داد بر سر راه کاروان ها چاه ها کندند تا راهگذریان بی آب نمانند، نیز بر وسعت مسجد رسول (ص) افزود. همچنین گفت پرده هایی را که بر خانه کعبه پوشانده بودند و سنگینی می کرد و احتمال ویران شدن خانه می رفت بردارند و پرده ای نو بر خانه افکند. در سال یکصد و شصت و دو عبدالسلام بن هاشم یشکری در جزیره خروج کرد و قدرت و شوکت فراوانی یافت ولی کاری از پیش نبرد و عیسی بن موسی او و جمعی از پیروان او را کشت.
در دوره خلافت مهدی، عبدالله بن مروان بن محمد اموی به سال یکصد و شصت و یک برخاست. لیکن شکست خورد و به زندان افتاد و سپس مهدی از او درگذشت. خلافت مهدی تا سال یکصد و شصت و نه دوام داشت و در آن سال مرد.
علت مرگ او را گوناگون نوشته اند. از جمله این که در پی شکاری رفت و اسب او بدنبال آهویی به خرابه ای در شد. مهدی نیز بدان خرابه درشد. در آن جا پشت او به در خرابه خورد و برجای بمرد.
و گفته اند یکی از کنیزان او نادانسته امرود زهر آلودی را که برای کنیزک رقیب خود آماده کرده بود به وی داد.

منـابـع

کلیــد واژه هــا