نمونه ای از اشعار ابن حماد در مظلومیت حضرت زهرا سلام الله علیها

علی بن حماد بن عبیدالله بن حماد بصری. شاعر شیعی متولد و متوفای قرن چهارم هجری ابیاتی از او در مناقب ابن شهر آشوب به مناسبت نقل شده و ترجمه وی در کتاب های تذکره و رجال دیده می شود. مفصل ترین ترجمه او در مجلد چهارم الغدیر است که قصیده هایی طولانی از وی آورده است.
و روی لی عبد العزیز الجلودی *** و قد کان صادقا مبرورا
عن ثقاه الحدیث أعنی العلائی *** هو أکرم بذا و ذامذکورا
یسندوه عن ابن عباس یو ما *** قال کنا عند النبی حضورا
أذاتته البتول فاطم تبکی *** و تو الی شهیقها و الزفیرا
قال ما الی أراک تبکین یا فاطم *** قالت و أخفت التعبیرا
إجتمعن النساء نحوی و أقبلن *** یطلن التقریع و التعییرا
قلن إن النبی زوجک الیوم *** علیا بعلا عد یما فقیرا
قال یا فاطم اسمعی و اشکری الله *** فقد نلت منه فضلا کبیرا
لم ازوجک دون إذن من الله *** و ما زال یحسن التدبیرا...
*
یا بنی أحمد علیکم عمادی *** و اتکالی إذا أردت النشورا
و بکم یسعد الموالی و یشقی *** من یعادیکم و یصلی سعیرا
(الغدیر جلد 4 صفحه167-168)
عبدالعزیز جلودی که راستگو بود و مبرور.
از علائی که امین بود و امانت دار و بزرگواری مذکور.
او از ابن عباس روایت کند با سند معتبر که روزی بودیم در محضر پیامبر اکرم (ص)
فاطمه (س) نزد او آمد گریان و از سوز سینه نالان و نفس زنان.
پدرش پرسید: گریه ات از چیست؟ گفت:
از زخم زبان و سرزنش زنان.
که گفتند امروز پیغمبر. تو را به علی (ع) داد شوهر. که شوئی است درویش و نادار.
پیغمبر فرمود: ای فاطمه! بشنو. و خدا را سپاس دار! که فضیلتی به تو داد از همه بیشتر.
این زناشویی با رخصت خداست و آنچه از برای بندگان می خواهد به جاست.
*
ای فرزندان رسول! آن روز که روز جزاست اعتماد من به شماست.
دوستان شما نیک بختند و شادان دشمنانتان بدبخت و در آتش دوزخ سوزان.