ابن حوزه

عبدالله بن حوزه تمیمی، از هتاکان لشگر عمربن سعد در کربلا که مورد نفرین امام (ع) قرار گرفت. وی از قبیله بنی تمیم بود که نامش «ابن جوزه» در برخی نقل ها و «تیمی» هم آمده است.
روز عاشورا، آن زمان که لشگر بنی امیه به سپاه امام حسین (ع) حمله کرد، ابن حوزه، مقابل لشگر رفت و امام (ع) را چند بار با لحن بسیار تند و خشن صدا زد. حسین (ع)، در مرتبه آخر جلو آمد. و فرمود: «چه می خواهی؟»
او گفت: «ابشر بالنار؛ بشارت باد تو را به آتش دوزخ.»
امام (ع) فرمود: «او کیست؟»
گفتند: «ابن حوزه تمیمی.»
آن حضرت گفت: «دروغ گفتی من نزد پروردگارم می روم که مهربان است و شفاعتش پذیرفته.»
آنگاه حضرت، او را نفرین کرد و فرمود: «خدایا او را به آتش دوزخ ببر.»
ابن حوزه خشمگین شد و خواست اسبش را به طرف حضرت بجهاند که اسبش چموشی کرد و او را از پشت خود انداخت، به طوری که پای چپش در رکاب بود و پای دیگرش واژگون که مسلم بن عوسجه یکی از اصحاب امام (ع)، بر وی تاخت و شمشیر به پای او زد و پایش از تن جدا شد. اسب همچنان می دوید و سر او را به هر سنگ و کلوخ و درختی کوبید تا مرد و روحش به آتش دوزخ رفت.
سپس آن حیوان بر او بگردید و با سم آنقدر او را کوفت و پاره پاره کرد تا اینکه به جز دو پا چیزی از او نماند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا