درختان گرمسیری

مناطق حاره جهان بر دو گونه اند: پر آب و کم آب. درختان منطقه گرمسیر پر آب با درختان منطقه گرمسیر کم آب با یکدیگر اختلاف فاحش دارند. در منطقه استوائی از نظر آب در آن جا، گرما و باران همیشگی است و پیوسته بخار شدید در همه جا حکمفرما است، درختهائی که می روید، دارای شاخه های بزرگ و برگهای پهن می باشند، این کثرت انتاج، برای آنها قرار داده شده که آنها را از خطر آب فراوان، نجات دهد. آیا چه کسی، زیان فراوانی باران و بخار را، برای درختان، تشخیص داده، تا به وسیله کثرت انتاج درختان، جبران شود؟ درختانی که در بیابانهای داغ و کم آب، می رویند، دارای ریشه های بسیار عمیقی در خاک هستند، تا بتوانند از آبهای زیرزمینی استفاده کنند. آنها نیز، آب را، در ریشه ها و ساقه های خود، برای روز مبادا ذخیره می کنند. چنانچه برگهای خود را، گرد و کوچک و ضخیم و گاهی پوشش دار قرار می دهند تا بتوانند در برابر خورشید استقامت کنند.
نکته قابل توجه آنکه، برگهای بعضی از آنها در برابر خورشید، به جای وضع افقی، وضع عمودی دارند، تا کمتر در برابر آفتاب واقع شود و تبخیر فراوان نگردد مانند درخت کافور. درختهای فلین در مدیترانه میانه می رویند، خود را به ماده معروف به فلین می پوشانند، تا از حرارت خورشید و خشکیدن در امان باشند. آیا این درختان، قبل از پیدایش خود، چنین عقلی و علمی را داشته اند که خود را با گرما تطبیق کنند یا بعد از پیدایش اوضاع محیط را که چنین دیدند، خود را با آن تطبیق کردند؟ هر کدام باشد، بایستی دانش و خرد درخت از بشر، بیشتر باشد، چون بشر در زمان اخیر، به این خصوصیات پی برده است. درخت این قدرت تطبیق خود با محیط را از کجا آورده است؟ اگر درخت چنان دانش و چنان قدرتی دارد، بایستی هیچ درختی در جهان خشک نشود چون محیط را تشخیص می دهد و می تواند خود را با آن تطبیق کند. حقیقت آن است که آفریننده درخت آن دانش و آن قدرت را دارد و حکمتش اقتضا می کند که هر درختی که در هر منطقه ای آفریده، وضع خلقت آن را با آن منطقه تطبیق کند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا