عبدالله ابن عبدالمطلب

عبدالله دهمین پسر عبدالمطلب است؛ او و زبیر و ابوطالب هر سه از مادری به نام فاطمه بنت عمرو بن عائذ در مکه به دنیا آمده اند. آن هنگام که عبدالمطلب با کمک تنها پسرش حارث مشغول بازسازی چاه زمزم بود و به دلیل فشارهای قریش، نذر کرد چنانچه خداوند ده پسر به او عطا کند، پس از آن که آنان به مرتبه ای از کمال و رشد رسیدند که بتواند به کمک آنان از فشارهای قریش بر خود بکاهد، یک تن از آنها را در پیشگاه کعبه برای خدا قربانی کند. زمانی که عبدالله به سن بیست و چهار سالگی در نهایت کمال و قدرت رسید، عبدالمطلب موضوع نذر خود را با پسران خویش در میان گذاشت. آنان موافقت کردند که به کمک قرعه یک نفر از آنان برای قربانی شدن انتخاب شود. قرعه به نام عبدالله درآمد. عبدالمطلب در حالی که او را بیش از دیگر پسرانش دوست می داشت به قربانگاه (نزدیک کعبه) برد. اعراب بویژه سران قریش، عبدالمطلب را از این کار باز داشتند و با تکرار مراسم قرعه کشی باز قرعه به نام عبدالله خارج شد.
عبدالمطلب تصمیم گرفت «خونبهای» یک انسان (= ده شتر) را با عبدالله به قرعه گذارند و چنانچه باز قرعه به نام عبدالله برخورد کرد، بر تعداد شتران بیفزایند تا آن جا که قرعه به نام شتران اصابت کند. زمانی که صد شتر در ازای عبدالله به قرعه گذاشته شد، قرعه به صد شتر خورد و عبدالله از مرگ نجات یافت. عبدالمطلب از این که فرزند خود را باز یافت بسیار شادمان شد و بدون درنگ پس از این ماجرا در حالی که دست عبدالله را در دستان خود داشت به خانه وهب بن عبد مناف رفت و دختر او آمنه بنت وهب را که برترین زن قریش در آن روزگار بود، به ازدواج عبدالله درآورد. آمنه از عبدالله باردار شد و نور پاک حضرت پیامبر اکرم (ص) در او جای گرفت. عبدالله در سفری که از سوریه باز می گشت در مدینه در سن بیست و پنج سالگی چشم از جهان فرو بست.
از حضور عبدالمطلب در مراسم تولد، بشارت آمنه به عبدالمطلب در ولادت حضرت محمد (ص)، مراسم نامگذاری و استخدام دایه، این چنین به دست می آید که عبدالله پیش از به دنیا آمدن حضرت محمد از دنیا رفته است. از عبدالله تنها پنج شتر و یک گله گوسفند و یک کنیز به نام "ام ایمن" که مدتی پرستاری پیامبر (ص) را به عهده گرفت، باقی ماند. پیکر عبدالله در مدینه به خاک سپرده شد.

نکته:
مورخان می نویسند: عبدالمطلب فرزند خود عبدالله را برای قربانی کردن نزدیک کعبه در برابر بت های اساف و نائله آورد. جائی که قربانگاه قریش بود. این مطلب گذشته از آن که با نذر عبدالمطلب که گفته بود (... لینحرن احد هم لله عندالکعبه؛ یکی از پسرانم را برای خدا در پیشگاه کعبه قربانی می کنم) سازگار نیست، با این عقیده هم که برگرفته از روایات فراوان است که: اجداد پیامبر همگی موحد بودند و از آداب شرک پیروی نمی کردند سازگار نیست.

منـابـع

کلیــد واژه هــا