نقد ادعای دکتر عبداللطیف درباره آیات سوره بینه

آیه دیگری که از طرف دکتر سید عبداللطیف به آن استناد شده آیه 2 و 3 از سوره (بینه) "لم یکن" است. می گوید: "بسیار شگفت انگیز است که مترجمان و مفسران قرآن به این آیه که توصیف پیامبر اکرم (ص) می باشد توجه نکرده اند که در آن گفته شده: «رسول من الله یتلوا صحفا مطهره؛ یعنی محمد پیغمبر خدا که صحیفه های مقدس و مطهر را قرائت می کند.» باید توجه کرد که در این آیات گفته نشده است که پیغمبر صحیفه های مقدس را از خاطر خود نقل می کند، بلکه تصریح شده است که این صحیفه ها را قرائت می کند و از رو می خواند." پاسخ این استدلال آنگاه روشن می شود که مفهوم دو کلمه از کلمات آیه فوق الذکر روشن شود: کلمه "صحیفه" و کلمه "یتلوا". "صحیفه" به معنی ورق (برگ) است و "صحف" جمع صحیفه است. معنی آیه با جمله بعد که می فرماید: «فیها کتب قیمة» این است: "پیغمبر برگ های پاک و منزهی را که در آنها نوشته هایی راست و پایدار هست برای مردم می خواند." مقصود از این برگ ها همان چیزها بود که آیات قرآن مجید را بر روی آنها می نوشته اند. پس مقصود این است که پیغمبر قرآن را بر مردم می خواند. کلمه "یتلوا" از ماده تلاوت است. به هیچ مدرکی بر نخورده ایم که تلاوت به معنی خواندن از رو باشد. آنچه مجموعا از کلمات اهل لغت و از موارد استعمال کلمه "قرائت" و کلمه "تلاوت" فهمیده می شود این است که هر سخن گفتن، قرائت یا تلاوت نیست. قرائت و تلاوت در موردی است که سخنی که خوانده می شود مربوط به یک متن باشد، خواه آنکه آن متن از رو خوانده شود یا از بر، مثلا خواندن قرآن، قرائت و تلاوت است، خواه از روی مصحف خوانده شود و یا از حفظ، با یک تفاوت میان خود این دو کلمه: تلاوت اختصاص دارد به خواندن متنی که مقدس باشد، ولی قرائت اعم است از قرائت آیات مقدس و چیز دیگر. مثلا صحیح است گفته شود "گلستان سعدی را قرائت کردم"، اما صحیح نیست گفته شود "گلستان سعدی را تلاوت کردم" و در هر حال، اینکه آن متن از بر خوانده شود یا از رو، نه در مفهوم قرائت دخالت دارد و نه در مفهوم تلاوت. علیهذا آیه فوق الذکر جز این نمی گوید که پیغمبر آیات قرآن را که بر صفحاتی نوشته شده است برای مردم تلاوت می کند.
اساسا چه احتیاجی هست که پیغمبر هنگام تلاوت آیات قرآن، از رو بخواند؟ قرآن را صدها نفر از مسلمانان حفظ بودند، آیا خود پیغمبر از حفظ نبود و نیازمند بود از رو بخواند؟ خداوند حفظ او را خصوصا تضمین کرده بود «سنقرئک فلا تنسی؛ به زودی تو را (به قرآن) خوانا کنیم که فراموش نکنی.» (اعلی/ 6) مجموعا معلوم شد که از آیات قرآن به هیچ وجه استفاده نمی شود که رسول خدا می خوانده و یا می نوشته است، عکس آن استفاده می شود و فرضا استفاده شود که آن حضرت می خوانده و می نوشته است، تازه مربوط به دوره رسالت است و حال آنکه مدعای مشارالیه این است که رسول خدا قبل از رسالت می خوانده و می نوشته است.

منـابـع

کلیــد واژه هــا