شگفتی های دهان

غذائی که جویده می شود، با ترشحات بزاقی دهان آمیخته می گردد و بشکل مایعی در می آید سپس به سرعت، از حلق عبور نموده، داخل مری میگردد و به معده تحویل داده میشود. عبور غذا از حلق، بایستی با شرایطی انجام شود. تا آن شرایط نباشد، عمل بلع انجام نمیشود. چرا؟ چون مجاری دیگری بجز مجرای مری در دهان موجود است که تا آنها بسته نشود، غذا وارد معده نخواهد شد. مانند مجرای تنفس، مجرای بینی، مجرای گوش مجرای خارج. مأمورینی در دهان قرار داده شده اند که یکایک این مجراها را می بندند تا بتوانیم غذا بخوریم. دریچه غضروفی، مجرای تنفس را می گیرد. زبان کوچک که به وضع افقی، جلوی مجرای بینی آویزان است به ضمیمه چند تا از عضله ها، مجراهای بینی و گوش را، مسدود می کنند. در این هنگام نوک زبان، به سقف دهان، تکیه می کند و غذا را به عقب می راند تا از ریختن آن به خارج جلوگیری شود. سپس حنجره بالا می آید و به وسیله انقباض ماهیچه های حلق، غذا به سرعت از حلق، عبور نموده و وارد مری می گردد و عمل قورت دادن انجام می شود.
عظمت وظائف این مأمورین دهان، از اینجا معلوم می شود که اگر وقتی یکی از آنها در اثر بیماری نتواند انجام وظیفه کند، غذا داخل ریه خواهد شد و چه رنجهائی در پی خواهد داشت و گاهی خطر مرگ دارد. اگر انقباض عضلات حلق محقق نشود، غذا در دهان میماند و بلع محقق نمی شود. چه کسی این مأمورین را برای این وظیفه های دقیق گماشته است؟ چه کسی انجام این وظیفه ها را به آنها تعلیم داده است؟ چه کسی وقت انجام را به این مأمورین خبر می دهد؟ انجام این وظائف، کار شعور و عقل و ادراک میباشد. پس ماده و طبیعت نیز از انجام آنها ناتوانند. پس جز او، کس دیگری فرمانفرمای این مأمورین نخواهد بود. او است که همه انسان ها را آفریده است. اوست که مأمورینی برای غذا خوردن ما گماشته است و آنها را راهنمائی می کند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا