سواران روز محشر از نظر روایات

درباره پیشتازان در راه خدا و سواران در قیامت، روایات مختلفی بیان شده است، از جمله شیخ مفید در مجالس روایت می کند که پیامبر اکرم فرمودند: أیها الناس! ما در روز قیامت چهار نفر سواره هستیم، و کسی غیر از ما سواره نیست! گوینده ای گفت: پدر و مادرم فدایت باد ای رسول الله! سواره ها چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: من بر براق سوارم؛ و برادرم صالح پیامبر بر همان ناقه الله که قومش آنرا پی کردند و کشتند؛ و دخترم حضرت زهرا (ع) بر ناقه من که نامش عضباء است سوار است؛ و امام علی (ع) بر ناقه ای از ناقه های بهشت که لگامش از لؤلؤ تر است، و چشمانش از دو یاقوت سرخ است، و شکمش از زبرجد سبز است. روی این ناقه یک قبه ای است از لؤلؤ سپید که ظاهرش از باطنش دیده میشود، و باطنش نیز از ظاهرش دیده میشود؛ ظاهرش از رحمت خداست، و باطنش از عفو پروردگار است. این ناقه چون روی آورد، به سرعت می رود، و چون پشت کند نیز به سرعت میرود. و علی بن أبی طالب در جلوی من است، و بر سر او تاجی از نور است که تمام اهل محشر را درخشان میکند. آن تاج هفتاد زاویه دارد، و هر زاویه از آن مانند ستارگان درخشان در افق آسمان میدرخشند و در دست او لواء حمد است و او ندا میکند در قیامت: «لا إله إلا الله، محمد رسول الله صلی الله علیه و آله». و بر هیچ گروهی از فرشتگان عبور نمی کند مگر اینکه میگویند: این مرد از پیغمبران مرسل است، و بر هیچیک از پیغمبران مقرب درگاه خدا نمی گذرد مگر اینکه میگوید: این از فرشتگان مقرب است. در این حال یک ندا کننده ای از داخل عرش خدا ندا در میدهد: أیها الناس! این فرشته مقرب نیست، و پیغمبر مرسل نیست، و حامل عرش خدا نیز نیست؛ این علی بن أبیطالب است و شیعیان او در دنبال او می آیند. پس یک منادی به شیعیان او میگوید: شما کیستید؟ آنها در پاسخ میگویند: ما علویون هستیم. در این هنگام از جانب خدا برای علویون ندا می آید: «أیها العلویون! شما جملگی در امانید! تمام شما با هر کس که او را دوست میداشتید داخل در بهشت شوید! (امالی مفید مجلس 33، ص 159-160).
آری، این مقام أمیرالمؤمنین (ع) است که لوای حمد را به دست گرفته است. یعنی به مقام توحید و فناء در ذات حضرت احدیت رسیده، بطوریکه حمد خدا را آنطور که باید و شاید می نماید. و بنابراین حقیقت وجه الله است که بر کون و مکان محیط، و او و ائمه طاهرین در عالم سعة تجرد و احاطه اطلاق قرار دارند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا