سردخانه عقاب

عقاب، از پرندگان شکاری است و از جانوران گوشتخوار به شمار می آید. عقاب در قلل جبال لانه می سازد و بدین وسیله کودکانش را از گزند دشمن در امان می دارد. زمستان فرا می رسد و برف و یخ سرتاسر کوهستانها را فرا می گیرد و جانوران خرد که در خور شکار عقاب هستند، هر کدام به سوراخی پناه می برند، و از دیدگاه عقاب محو می شوند. عقابها نمی میرند و زنده می مانند. قحطی زمستانی گوشت، بقای جنسی عقاب را تهدید نمی کند و نسل این پرنده شکاری را که تا صد و چهل سال، عمرش می رسد، در خطر نابودی قرار نمی دهد. در صورتی که از نظر موازین طبیعی، بایستی نسل این پرنده بر افتاده باشد. پس ضامن بقای عقاب چیست؟ بقای جنس عقاب به دو چیز وابسته است:
1. طاقت عقاب در گرسنگی: این پرنده می تواند تا پانزده شبانه روز گرسنه بماند و غذا نخورد و خم به ابرو نیاورد.
2. دانش و بینش عقاب: عقاب در پائیز شکار می کند و می خورد و می نوشد و برای دگر روز چیزی می نهد. بخشی از گوشتها را که در پائیز صید کرده، برای روز مبادای زمستانی نگهداری می کند و از فاسد شدن گوشت و کرم زدنش نمی هراسد. چون این مشکل را نیز حل کرده است. گوشتها را در سردخانه نگهداری می کند تا فاسد نشود، کاری که بشر پس از طی صدها فرسنگ راه ترقی و تکامل بدان رسیده، عقاب از دیر زمان بدان رسیده بوده است. عقاب سردخانه نمی سازد؛ بلکه از سردخانه های موجود استفاده می کند، از یخچالهای کوهستانی بهره برداری کرده از توده های برف انباشته شده در کوهستانها، سود می برد گوشتهای تازه را در زیر برف و یخ می گذارد. گوشت صحیح و سالم می ماند، هوا آن را فاسد نمی کند باد تخمهای کرمها را بر آن جای نمی دهد تا کانون پرورش کرمها و میکروبها گردد.
مجهول علمی را که پاستور روشن کرد و پی برد که گوشت خود بخود کرم نمی زند و از موجود زنده پیدا نمی شود و کرم زدن گوشت مانده در اثر هوا و طفیلی های موجود در هوا است. آیا عقاب پیش از پاستور، بدین راز پی برده بود و این پدیده علمی را بکار بسته بود. آیا عقاب از بشر، در علوم طبیعی پیشرفته تر است؟! هیچ کس این سخن را باور نمی کند.

منـابـع

کلیــد واژه هــا