بر عهده گرفتن حساب شیعیان از سوی ائمه

در «کنز جامع الفوائد» با اسناد متصل در تفسیر آیه 25 و 26 سوره غاشیه («إن إلینا إیابهم * ثم إن علینا حسابهم؛ همانا بازگشتشان به سوی ماست و آن گاه حسابشان با ماست.») روایت می کند که امام باقر (ع) فرمودند: «چون روز قیامت شود خداوند حساب شیعیان ما را به ما موکول می نماید؛ پس آن حقوقی که از خدا بر عهده شیعیان است، ما از خداوند می خواهیم که آن را به ما ببخشد، پس آن حقوق برای شیعیان است و آن حقوقی که از مخالفان بر عهده شیعیان است آن هم برای شیعیان است و آن حقوقی که از ما بر عهده شیعیان است آن هم برای شیعیان است. سپس حضرت فرمودند: شیعیان با ما هستند هر کجا که ما بوده باشیم.»
در «کنز جامع الفوائد» از امام صادق (ع) آورده است که چون از تفسیر همین آیه کریمه از ایشان سؤال شد، فرمودند: «چون روز قیامت شود خداوند تمام خلایق را در زمین همواری محشور میکند و در این صورت برای آنکه در حساب پیروانمان مناقشه کند و به جزئیات رسیدگی فرماید حساب را می خواهد به طول اندازد. ما می گوئیم: بار خداوندگارا! اینان پیروان ما هستند! خداوند تبارک و تعالی می گوید: من امر آنها را به شما واگذار کردم و شما را شفیع آنها نمودم و گنهکاران آنها را آمرزیدم! همه آنها را بدون حساب داخل بهشت کنید!»
و نیز در همین کتاب با سند متصل خود از جمیل آورده است که: «من به امام کاظم (ع) عرض کردم: آیا من تفسیر جابر را برای مردم بگویم؟! حضرت فرمودند: برای مردم پست و کوته نظر مگو! زیرا می روند و جابر را بدین حدیث سرزنش می کنند. مگر این آیه را نخوانده ای که: «إن إلینا إیابهم * ثم إن علینا حسابهم» گفتم: آری! حضرت فرمودند: چون روز قیامت شود و خداوند اولین و آخرین را در محشر جمع کند، حساب شیعیان ما را به ما می سپارد و ما را حسابگر می کند؛ و علیهذا در آن چیزهایی که فیما بینهم و بین الله بوده است ما بر عهده خدا تحکیما می گذاریم که از آنها بگذرد و خداوند حکومت ما را اجازه می کند و در آن چیزهایی که فیما بینهم و سایر مردم بوده است ما از مردم می خواهیم از آن بگذرند و آن را ببخشند و مردم هم آنها را به ما می بخشند؛ و در آن چیزهایی که فیما بینهم و بین ما بوده است پس ما احقیم که از آنها بگذریم و نادیده بگیریم.» (بحارالانوار، ج8، ص50)
و نیز در دو کتاب حسین بن سعید روایت کرده است که «حمران بن اعین گوید: من از حضرت باقر (ع) شنیدم که می فرمود: چون مشرکان و کافران، اهل توحید و مؤمنان را روز قیامت در آتش ببینند، می گویند: ما نمی بینیم که این ایمان و توحید دستی از شما گرفته باشد و شما را بی نیاز کرده باشد! و ما و شما هر دو مساوی هستیم! حضرت رب عز وجل این سخن را درباره مؤمنان نمی پسندد و به فرشتگان می گوید: شفاعت کنید! آنقدر شفاعت می کنند که خدا بخواهد و به مؤمنان می گوید: شفاعت کنید! و آنقدر شفاعت می کنند که خدا بخواهد و چون به سر حدی برسد که باقی نماند یک نفر که از اهل شفاعت باشد، خداوند تبارک و تعالی می فرماید: من ارحم الراحمین هستم! همه شما شفاعت شدگان، از آتش به رحمت من بیرون آئید! و آنان همچون دسته های انبوه پروانه بیرون می ریزند. راوی گفت: سپس حضرت ابوجعفر (ع) فرمودند: و پس از این بر روی دوزخیان ستون ها و پایه های حجاب و پرده را می کشند و آنان مغضوب خدا قرار می گیرند و دیگر حجاب از بین نمی رود و سوگند به خداوند که در آتش به طور خلود و جاودان می مانند.»

منـابـع

کلیــد واژه هــا