یک شبهه درباره معجزه نداشتن پیامبر اسلام

برخی از مستشرقین و کشیشان مسیحیت به شکل اعتراض بر قرآن کریم و پیامبر اکرم (ص) مسئله ای را مطرح کرده اند که بعضی از نویسندگان اسلامی هم، نه به آن شکل، بلکه به شکل دیگری مطرح نموده و کم و بیش مدعای آنها را قبول کرده اند و آن مسئله، معجزات پیامبر اسلام است.
مسیحی ها به این شکل مسئله را طرح کرده اند که از خود قرآن استنباط می شود که پیامبر اسلام در مقابل تقاضای معجزه که از او می شد امتناع می ورزید و خود قرآن بر این مطلب دلالت صریح دارد که حتی به وی انکار سخت نسبت به معجزه می دهد و آیاتی هم بر این مطلب شاهد آورده اند و می گویند این آیات نشان می دهد که پیامبر هیچگاه معجزه ای نداشته است.
بعضی از نویسندگان اسلامی در عصر اخیر در پاسخ به این مطلب، توجیه غلطی ارائه داده اند که می گوید: اساسا معجزه مربوط به دوره های کودکی بشر یعنی دوره هایی است که بشر هنوز مراحل توحش را می گذراند و به مرحله علم و تعقل و منطق پا ننهاده بود و لذا چون از طریق علمی و منطقی ممکن نبود که مسائل را با انسان ها مطرح نمود از این نظر پیامبران گذشته معجزه می آوردند.
به عبارت دیگر بشر همانند کودک بود و کودک حرف منطقی و استدلالی سرش نمی شود و ناچار به قول شاعر:
چونکه با کودک سر و کارت فتاد *** پس زبان کودکی باید گشاد
معجزه زبان کودکی است برای کودک ها، یعنی مردم اعصار گذشته، ولی همین که بشر به مرحله نبوغ فکری رسید که بتوان با زبان علم و منطق و استدلال با او سخن گفت دیگر نیازی به معجزه نیست؛ بلکه همین که پیامبری مبعوث شد و طرحی اصلاحی به بشر عرضه کرد و قوانینی برای بشر و حرکت تکاملی او پیشنهاد نمود بشر دارای درک و عقل و منطق بلافاصله آن را می پذیرد و تسلیم او می گردد.
پیامبر اسلام تفاوتش با همه پیامبران گذشته در این جهت است که ظهور پیامبر مقارن است، از نظر تاریخ جهان با دوره تحول بشر از توحش به تفکر.

منـابـع

کلیــد واژه هــا