معنای لغوی آسمان

دانشمندان علم لغت می گویند: «سما» از ماده «سمو» به معنی علو و برتری است. راغب می گوید: هر چیز را که بالاتر باشد آسمانش نامند. و جانب بلند، هر چه بالایسر باشد. مرحوم طبرسی می نویسد: آسمان را بدین جهت آسمان گفته اند که بر بالای زمین قرار دارد که فوق شیئی باشد برای شیئی پایین آسمان  است، «سما فلان  لفلان» یعنی قصد برتری و علو بردیگران را نمود. مغنیه نیز درمعنی لغت سما می گوید: هر چه بالای سرت قرار دارد آسمان است و مراد از آسمان علو و فضا است.

نویسندگان معجم الفاظ القرآن الکریم می گویند: "سما یسمو سموا" به معنی بالا رفت علو یافت، و آسمان هر چیزی بالای او است، و آسمان خانه، سقفش می باشد چونکه بالای او قرار دارد، و آسمان جهتی است که بالای زمین به حساب می آید و در آن نجوم و کواب ظاهر می گردند. عبده می گوید: آسمان عبارتست از مجموعه آنچه از جهان، بالای سر ما قرار دارد.

در پایان آنچه در تعریف آسمان در فرهنگ عمید آمده است را بیان می کنیم: «آسمان فضای لایتناهی و نیلگونی استکه بالای سر ما دیده می شود و ستارگان در آن مشاهده می شوند، رنگ آبی آن رنگ هوایی است که کره زمین را احاطه کرده است، سپهر و گردون و فلک و چرخ زمان هم گفته شده.

منـابـع

کلیــد واژه هــا