اجابت دعای خالصانه عاصم بن ثابت، صحابی پیامبر (ص)، درباره حفظ جسدش

عاصم بن ثابت از انصار و اصحاب نزدیک پیامبر صلی الله علیه وآله بود. او دلاور مردی شیردل و تیراندازی چیره دست بود. او را «ابن ابی الافلح» می خواندند. او در جنگ احد، افراد بسیاری از کفار را کشت، از جمله «مسافع و جلاس» پسران طلحه بن ایی طلحه (پرچم دار سپاه کفر). مادر این دو پسر به نام «سلافه» در میدان جنگ بود. وقتی که پسرانش به زمین افتادند به بالین آمد و از آنها پرسید چه کسی شما را کشت؟ آنها گفتند: تیراندازی که می گفت: من ابن ابی الافلح هستم. پس از جنگ، سلافه نذر کرد که اگر بر عاصم دست یابد در «کاسه سرش» شراب بنوشد!! و اعلان کرد هرکس سر عاصم را برایم بیاورد، صد شتر به او جایز می دهم. مدتی گذشت و پیامبر صلی الله علیه وآله چند مأمور مخفی را به سرپرستی عاصم به مکه فرستاد تا اخبار را گزارش دهند. این شش نفر به سرپرستی عاصم، به سوی مکه حرکت کردند. از منزلگاه «عسفان» هم گذاشتند. مشرکان از حرکت این گروه باخبر شدند و صد نفر تیرانداز در تعقیب آنها فرستادند. سرانجام در دامنه کوهی با آنها  برخورد کردند. تیراندازی از دو طرف شروع شد. عاصم هرچه تیر داشت همه را به سوی دشمن پرتاب کرد، سپس نیزه اش را به دست گرفت و با دشمن جنگید تا اینکه نیزه اش شکست، اما با شمشیر خود بسیاری از آنها را کشت تا بالاخره به شهادت رسید و بقیه نیز به استثنای دو نفر کشته شدند. عاصم هنگام شهادت چنین دعا کرد: «اللهم انی حمیت دینک صدر النهار فاحم لحمی آخر النهار»، «خداوندا من از آغاز روز، از دین تو حمایت کردم، پس در آخر روز از جسدم حمایت کن.» چون می دانست که مشرکان قریش دشمنی و کینه سختی با او دارند. ذشمنان طمعکار، پیش دستی می کردند تا سر عاصم را از بدن جدا کرده و برای «سلافه» ببرند و صد شتر جایزه بگیرند. وقتی نزدیک جسد عاصم رفتند، دیدند زنبوان عسل مانند قطعه ابر، جنازه عاصم را احاطه نمودند. ناگزیر عقب نشینی کردند و با خود گفتند: وقتی که شب فرا رسد زنبورها می روند، آنگاه می رویم و سر عاصم را از بدنش جدا می کنیم. شب فرا رسید، ولی باران و سیل به راه افتاد. آنها در آن شب طوفانی و رعد و برق، هرچه دنبال جسد عاصم گشتند، آن را نیافتند. از آن پس، این شهید شجاع و عارف دل سوخته، «حمی الدبور» (حمایت شده زنبور)  خوانده می شد.

منـابـع

کلیــد واژه هــا