بشارت مسیح به آمدن پیامبر اکرم و حضرت مهدی (فارقلیط)

فارقلیط

در انجیل یوحنا در سه مورد از شخصی به نام «فارقلیط»، «بارقلیط» یا «پراکلیتوس» نام برده شده است که برخی از اناجیل در ترجمه های فارسی آن را به «تسلی دهنده» ترجمه کرده اند. عبارت سریانی این عبارت به این صورت است: «این ایمن داتی پارقلیط هود انا شادورون لسلخون.» اناجیل ترجمه شده به زبان فارسی این عبارت ها را به این صورت آورده اند: «من از پدر سؤال می کنم و تسلی دهنده دیگر به شما عطا خواهد کرد تا همیشه با شما بماند.» در جای دیگری در همین انجیل آمده است: «لیکن تسلی دهنده که پدر او را به اسم من می فرستد او همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد.»
همچنین در باب بیست و ششم همین انجیل آمده است: «لیکن چون تسلی دهنده که او را از جانب پدر نزد شما می فرستم آید؛ یعنی روح راستی که از پدر صادر می گردد او بر من شهادت خواهد داد و شما نیز شهادت خواهید داد؛ زیرا که از ابتدا با من بوده اید.» در باب شانزدهم همین انجیل آمدن فارقلیط به رفتن عیسی (ع) موکول شده است، به گونه ای که بدون رفتن او آمدن جانشینش ممکن نخواهد بود: «و من به شما راست می گویم که رفتن من برای شما مفید است؛ زیرا اگر نروم تسلی دهنده نزد شما نخواهد آمد؛ اما اگر بروم او را نزد شما می فرستم. و چون او آید جهان را بر گناه و عدالت و داوری ملزم خواهد نمود.»
مهم این است که در متن سریانى اناجیل که از اصل یونانى گرفته شده به جاى تسلى دهنده "پارقلیطا" آمده، و در متن یونانى "پیرکلتوس" آمده که از نظر فرهنگ یونانى به معنى "شخص مورد ستایش" است معادل "محمد، احمد". ولى هنگامى که ارباب کلیسا دیدند انتشار چنین ترجمه اى به تشکیلات آنها ضربه شدیدى وارد مى کند، به جاى "پیرکلتوس"، "پاراکلتوس" نوشتند!، که به معنى "تسلى دهنده" است، و با این تحریف آشکار، این سند زنده را دگرگون ساختند، هر چند با وجود این تحریف، نیز بشارت روشنى از یک ظهور بزرگ در آینده است.

فارقلیط کیست؟

اگرچه مترجمان و مفسران مسیحی کتاب مقدس هرجا کلمه فارقلیط یا بارقلیط را یافته اند، آن را به «روح القدس» تفسیر کرده اند تا این آیات نشانه ای برای بعثت پیامبر دیگری پس از حضرت عیسی (ع) نباشد و آخرین فرستاده خدا حضرت عیسی (ع) به شمار آید، اما نشانه هایی وجود دارد که نه تنها این تفسیر را تأیید نمی کنند، بلکه بر خلاف این نظریه نشان دهنده آمدن پیامبر دیگری هستند که پس از عیسای نبی خواهد آمد. در اینجا می توان اینگونه به بررسی این ادعا پرداخت:
الف. رویه مسیحیان پیش از اسلام: بررسی دیدگاه های مفسران پیش از اسلام و ادعاهای برخی از علمای آنان نشان دهنده این نکته است که آنان پیش از بعثت پیامبر اکرم (ص) بر این نظریه اتفاق داشته اند که فارقلیط، پیامبر موعود پس از حضرت عیسی (ع) است. مهم ترین شاهد بر این ادعا، گزارش های تاریخی است که نشان می دهد پس از حضرت عیسی و پیش از آنکه پیامبر اسلام به نبوت برسد افرادی ادعا کرده اند که همان پیامبر موعودی هستند که عیسی آمدن او را بشارت داده است. لب التاریخ ولیم میور از شخصی به نام منتنس مسیحی، که عالمی اهل ریاضت بوده، به عنوان کسی که در آسیای صغیر ادعای پیامبری کرده است نام می برد؛ به ویژه اینکه این مسیحی دقیقا این ادعا را مطرح کرده که او همان فارقلیط موعود است که مسیح از وی یاد کرده است.
ب. اعتراف نجاشی: هنگامی که پیامبر اکرم (ص) به رسالت مبعوث شدند و در صدد گسترش اسلام برآمدند، به مناطق اطراف جزیره العرب نامه هایی ارسال کردند و از حاکمان و سلاطین آن جوامع برای پذیرش اسلام دعوت به عمل آوردند. یکی از کسانی که پیامبر اکرم (ص) از او برای پذیرش اسلام دعوت کرد، پادشاه مسیحی حبشه بود.
هنگامی که نجاشی نامه پیامبر را دریافت کرد، گفت: «به خدا گواهی می دهم که این همان پیامبر موعودی است که اهل کتاب در انتظارش بودند.» به همین دلیل، در پاسخ نامه پیامبر نوشت: «اشهد انک رسول الله نجدک عندنا فی الانجیل بشرنا بک عیسی بن مریم و انی دعوت الروم إلی ان یؤمنوا بک فابوا ولو اطاعونی لکان خیرا لهم و لوددت أنی عندک فاخدمک و اغسل قدمیک؛ گواهی می دهم تو پیامبر خدا هستی، نام تو را در انجیلی که نزد ماست می یابیم و تو همان کسی هستی که عیسی بن مریم تو را به ما بشارت داد و من مردم روم را دعوت می کنم که به تو ایمان بیاورند ولی آنان از این کار سرپیچی می کنند ولی اگر آنان از من پیروی می کردند برای آنان بهتر بود و من هر آینه بسیار علاقه مند بودم که در نزد شما بودم، به شما خدمتگزاری می کردم و پاهای شما را می شستم.»
پیامبر (ص) در پاسخ فرمودند: «یبقی ملکهم ما بقی کتابی عندهم؛ تا زمانی که نامه من در نزد آنها بماند، حکومتشان پایدار خواهد بود.»
ج. اظهار ناراحتی قیصر روم: از جمله کسانی که پیامبر اکرم (ص) از او دعوت کرد اسلام را بپذیرد، قیصر روم بود. همین که نامه پیامبر به دست او رسید، گفت: «می دانستم که پس از عیسی (ع) پیامبری خواهد آمد، ولی هرگز گمان نمی بردم که این شخص از میان عرب ها برخیزد، بلکه گمان من این بود که او یکی از اهالی شامات خواهد بود.»
د. معنای تحت اللفظی فارقلیط: متأسفانه اگرچه در ترجمه های کتاب های مقدس همه جا فارقلیط را به معنای تسلی دهنده یا گاهی بشارت دهنده ترجمه کرده اند، ولی بررسی لغت نامه های سریانی نشان می دهد این کلمه از واژه یونانی «پریکلیطوس» گرفته شده است که به معنای «بسیار ستوده» و «بی نهایت نامدار» است. شکی نیست ترجمه این واژه به «احمد» و محمد» سازگارتر از ترجمه آن به تسلی دهنده است. البته در ترجمه های اناجیل پس از اسلام به جای استفاده از واژه یونانی «پرکلیطوس» که به معنای ستوده تر است، از واژه «پاراکلیطوس» استفاده شده است که به معنای تسلی دهنده است.
ه. عبارت های عهد جدید: بررسی برخی از عبارت هایی که در خود انجیل یوحنا آمده است، نشان می دهد، ادعای مسیحیان در ترجمه فارقلیط به «روح القدس» صحیح نمی باشد؛ زیرا در بخشی از این انجیل آمده است: «و من به شما می گویم که رفتن من برای شما مفید است؛ زیرا اگر نروم تسلی دهنده نزد شما نخواهد آمد، اما اگر بروم او را نزد شما می فرستم.»
شکی نیست مراد از رفتن در این عبارت، مرگ حضرت عیسی (ع) است، وگرنه معنا ندارد آمدن شخص بعدی به غیاب موقتی او مشروط شود. اگر مراد مرگ باشد، دیگر تفسیر تسلی دهنده به روح القدس به عنوان یکی از اقنوم های سه گانه و رابط میان پدر و پسر و همزمانی او با حضرت عیسی، بی معنا خواهد بود؛ زیرا از نظر آنان این سه خدا به صورت همزمان با هم بوده اند. بنابراین، بشارت به آمدن کسی پس از عیسی باید بشارت به آمدن کسی باشد که پس از مرگ او خواهد آمد. علاوه بر آن، در این بشارت ها برای فارقلیط اوصافی مانند، رئیس جهان، ادامه داشتن ریاست او تا انقراض جهان، شهادت دادن او به پیامبر مسیح و تکمیل کننده آیین مسیح، ذکر شده است که هیچ یک از آنها با کسی که مسیحیان او را روح القدس می خوانند، سازگاری ندارد.
البته اندیشمندان مسیحی، به ویژه متکلمان و متألهان آنان تلاش کرده اند به گونه ای به این استدلال ها پاسخ دهند. ولی واقعیت این است که هیچ یک از این پاسخ ها با اعتقادات خود مسیحیان درباره روح القدس سازگاری ندارند. در نسخه های ترجمه شده فارسی و عربی که از روی نسخه عبری ترجمه شده اند، از واژه «پارقلیط» استفاده کرده اند که به معنای «تسلی دهنده» است، در حالی که اناجیلی که از روی نسخه یونانی سال 1624 ترجمه شده اند از واژه «پرقلیط» استفاده کرده اند که به معنای «پسندیده» و «احمد» است. از اینجا روشن می شود که کشیشان روحانی برای تغییر بشارت حضرت عیسی (ع) در واژه یونانی «پرکلیتوس» تصرف کرده و آن را به «پاراکلیتوس» تغییر دادند.

بشارت های انجیل برنابا

در قرن هجدهم در موزه ایتالیا و پس از آن در اسپانیا نسخه ای از انجیل منسوب به برنابا از حواریان حضرت عیسی (ع) پیدا شد که به دلیل مشتمل بودن بر مطالبی که با اندیشه های اسلامی سازگاری داشت مورد انکار مسیحیان قرار گرفت. در این انجیل برخی از آیات تنها با نام «رسول الله» از آن حضرت نام برده اند و در برخی دیگر، به صورت دقیق به نام آن حضرت اشاره کرده اند. در یکی از فصل های این انجیل آمده است: «ولیکن انسان و به تحقیق که پیغمبران همه ایشان آمدند، مگر رسول الله؛ آنکه زود است بعد از من بیاید؛ زیرا که خدای این می خواهد تا من مهیا سازم راه او را.» در آیه دیگری از زبان حضرت آدم آمده است: «پس چون آدم برخاست، بر قدم های خود در هوا نوشته ای دید که مثل آفتاب می درخشید که نص عین او "لااله الا الله و محمد رسول الله" بود. پس، آن وقت آدم دهان خود بگشود و گفت: شکر می کنم تو را ای پروردگار خدای من؛ زیرا که تو تفضل نمودی، پس آفریدی مرا. و لیکن زاری می کنم به سوی تو اینکه مرا آگاه سازی که معنای این کلمات محمد رسول الله چیست. پس خدای جواب داد: مرحبا به تو ای بنده من آدم. و به درستی که می گویم به تو که تو اول انسانی که آفریده ام او را و اینکه تو دیدی او را جز این نیست که او پسر توست آنکه زود است بیاید و جهان بعد از این به سال های فراوان و او زود است بشود فرستاده من، آنکه از برای او آفریدم همه چیزها را. آنکه چون او بیاید زود است نور بخشد جهان را. آنکه روان او نهاده شده بود در جمال آسمانی شصت هزار سال پیش از آنکه بیافرینم چیزی را.»
در جای دیگری، در خطاب به آدم (که به دلیل اخراج از بهشت در حال گریه و زاری بوده است) می گوید: «پس خدای فرمود به آدم و حوا که سخت می گریستند: بیرون شوید از بهشت و جهاد کنید بدن های خودتان را و ناتوان نشود امید شما؛ زیرا که می فرستم فرزند شما را به نحوی که ممکن شود ذریه شما را به او اینکه بردارد غوایت شیطان را از جنس بشری؛ زیرا که زود است عطا کنم رسول خود را و زود است بیاید هر چیزی را... پس چون آدم ملتفت شد، دید مکتوبی را بالای دروازه "لا اله الا الله محمد رسول الله" پس این وقت گریست و گفت: ای فرزند، شاید خدای بخواهد که به زودی بیایی و ما را ازین بدبختی برهانی.»
در جای دیگری، از زبان حضرت عیسی آمده است: «حق می گویم به شما، به درستی که هر پیغمبری هر وقتی که بیاید پس به درستی که جز این نیست که فقط از برای یک امت حامل می شود نشانه رحمت خدای را و از این است که سخن ایشان تجاوز نمی کند از آن طایفه که به سوی ایشان فرستاده شده اند. و لیکن رسول خدای هر وقتی که بیاید می دهد خدای به او آنچه را که او به منزله انگشتری دست اوست. پس حامل می شود خلاص و رحمت را برای امت های زمین آنان که تعلیم او را می پذیرند.»

در دائرة المعارف بزرگ فرانسه

در دائرة المعارف بزرگ فرانسه، در این باره آمده است: «محمد مؤسس دین اسلام و فرستاده خدا و خاتم پیامبران است، کلمه "محمد" به معنى بسیار حمد شده است، و از ریشه "حمد" که به معنى تجلیل و تمجید است مشتق گردیده، و بر اثر تصادف عجیب، نام دیگرى که آن هم از ریشه "حمد" است و مرادف لفظ محمد مى باشد، یعنى "احمد" ذکر شده که احتمال قوى مى رود، مسیحیان عربستان، آن لفظ را به جاى "فارقلیط" به کار مى بردند، احمد یعنى بسیار ستوده شده و بسیار مجلل، ترجمه لفظ "پیرکلتوس" است که اشتباها لفظ "پاراکلتوس" را جاى آن گذاردند، به این ترتیب نویسندگان مذهبى مسلمان مکرر گوشزد کرده اند که مراد از این لفظ بشارت ظهور پیامبر اسلام است، قرآن مجید نیز آشکار در آیه شگفت انگیز سوره صف به این موضوع اشاره مى کند.»
کوتاه سخن اینکه معنى "فارقلیطا" روح القدس یا تسلى دهنده نیست، بلکه مفهومى معادل "احمد" دارد.

بشارت عیسی (ع) به آمدن حضرت مهدی (ع)

روزی حضرت عیسی (ع) از سرزمین اردن به طرف بیت المقدس می‎رفت، در مسیر راه به همراهان فرمود: «در فلان جا الاغی همراه کره‎‎اش می‎چرخد، آن را به این جا بیاورید.» همراهان رفتند و الاغ را آوردند. عیسی (ع) بر آن سوار شد و به شهر اورشلیم وارد گردید و در آن جا از چند نفر که بیماری سختی داشتند عیادت کرد و به اذن خدا به آنها شفا داد. سپس وارد بیت المقدس گردید، در آن جا بعضی از آن حضرت پرسیدند: «ای رسول خدا! به ما خبر بده که پایان دنیا چگونه است و کی خواهد بود؟» عیسی (ع): «به شما خبر می‎دهم که بعد از من پیامبری خواهد آمد که نام او احمد (ص) است. یکی از فرزندان او (حضرت مهدی (ع)) حجت خدا بر انسانها خواهد بود. او قیام می‎کند و جهان را همان گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد می‎نماید و من در زمان او از آسمان فرود می‎آیم و ظهور من، نشانه ظهور قیامت خواهد بود.»
در روایات اسلامی، آمده که هنگام ظهور حضرت مهدی (ع)، حضرت عیسی (ع) از آسمان به زمین فرود می‎آید و در بیت المقدس پشت سر آن حضرت نماز می‎خواند و از یاران آن حضرت شده و پیروانش را به پذیرش رهبری او دعوت می‎نماید و موجب تقویت و گسترش امر آن حضرت می‎گردد و بر فراز گردنه «افیق» بیت المقدس، حربه‎ای در دست دارد و در قتل دجال شرکت می‎کند و در صف نماز، امام مهدی (ع) به او می‎گوید: «به پیش برو تا به تو اقتدا کنیم.» عیسی (ع) می‎گوید: «شما خاندانی هستید که برای هیچ کس تقدم بر شما روا نیست.»

نتیجه

بر اساس گزارش قرآن کریم، بی تردید حضرت عیسی (ع) آمدن آخرین پیامبر الهی را به مسیحیاان بشارت داده است. این بشارت در انجیل اصیل و غیر محرف موجود بوده و مسیحیان در انتظار مبعوث شدن چنین پیامبر موعودی بوده اند. همچنین در بسیاری از آیات تورات و اناجیل موجود نیز نشانه هایی از این بشارت یافت می شود که علی رغم اشکالاتی که برخی از مخالفان وارد نموده اند می تواند دلیلی برای اثبات نبوت آن حضرت برای یهودیان و مسیحیان معتقد باشد. علاوه بر اینکه در صورت اثبات حجیت انجیل برنابا، این کتاب مشتمل بر اشارات صریح درباره پیامبر اکرم (ص) می باشد. شاید همین نکته موجب شده است که مسیحیان این انجیل را به کلی انکار نمایند.