قعقاع بن ثور ذهلی

از هواداران معاویه و از سرداران و طرفداران عبیدالله بن زیاد.
پس از سال 35 هـ.ق در زمان خلافت علی بن ابیطالب (ع) قعقاع از طرف آن حضرت مدتی کارگزار (استاندارد) شهر «کشکر»، (قدیمی ترین شهر مسیحی نشین در عراق که در زمان ساسانیان بسیار مهم بود).
و بعدا استاندار شهر «میسان» شد. میسان شهری بود بین بصره و واسط که در زمان خلافت عمربن الخطاب، فتح شد.
قعقاع در مدت استانداری، در انجام وظایفش کوتاهی کرد و از حد خود، پا را فراتر گذاشت و در مسائل مالی، اختلاس کرد و اموال آنجا را برای خودش برداشت و کارهای خلاف زیادی انجام داد.
وقتی علی (ع)، از احوالش مطلع شد، بسیار انتقاد کرد و او را سرزنش نمود. او نیز وقتی متوجه شد که آن حضرت به فساد مالی و اخلاقیش پی برده و آگاه شده، به علی (ع) خیانت کرد و از ترس عدالت، آن حضرت را رها کرد و به معاویه ملحق شد.
این خیانت ادامه داشت تا اینکه در سال 60 هـ.ق، در زمان قیام حسین بن علی (ع)، به مسلم بن عقیل (نماینده آن حضرت) نیز خیانت کرد.
آن زمان که از طرف عبیدالله بن زیاد مأموریت پیدا کرد تا قیام مسلم و یارانش را سرکوب کند، همراه شبث بن ربعی، حجار بن ابجر، شمربن ذی الجوشن، و محمد بن اشعث، بر علیه مسلم اقدام کرده و مردم را از یاری او بازداشتند و با مسلم جنگیدند.