جستجو
«ابوسعید سهل بن زیاد رازی» از اصحاب امام هادی (ع) بود. (شیخ طوسی)
اما نجاشی می نویسد: «او ضعیف و غیر قابل اعتماد در حدیث است و احمد بن محمد بن عیسی به غلو و دروغگویی او شهادت داد و او را از قم به ری اخراج کرد که در آنجا ماندگار شد.»
سهل به وسیله محمد بن عبدالحمید عطار در نیمه ماه ربیع الاخر سال 255 ه.ق با امام حسن عسکری (ع) مکاتبه کرده که آن را احمد بن علی بن نوح و احمد بن الحسین نقل کرده اند.
شخصیت و موقعیت
ابن غضائری درباره سهل می گوید: «او به شدت ضعیف بود و روایات اشتباهی نقل می کرد و فاسد المذهب به شمار می رفت. احمد بن محمد بن عیسی اشعری او را از قم بیرون کرد و از او ابراز انزجار کرد و مردم را از شنیدن و نقل روایات او بازداشت. سهل، روایات مرسله و مجهوله را نقل می کرد و به آنها اعتماد داشت.»
آثار
سهل بن زیاد، کتاب «نوادر» و «التوحید» را نوشت که دومی را ابوالحسن عباس بن احمد بن فضل بن محمد هاشمی صالحی از پدرش از ابوسعید آدمی روایت کرده است.
منابع
- سید ابوالقاسم خویی- معجم رجال الحدیث- جلد 8
- شیخ طوسى- رجال
- ابوالعباس نجاشى- رجال