خورشیدهای بزرگ

دانشمندان ستاره شناس، می گویند: در این فضائی که پایانش را نیافته اند، خورشید های فراوانی هستند، که از خورشید ما، چندین برابر بزرگترند و به همین نسبت حرارت آنها، از حرارت خورشید ما چندین بار، بیشتر است. اگر این خورشید ها، به زمین ما نزدیک بودند، فراوانی نور از یک سو، و شدت گرما از سوی دیگر، زمین را، از قابل بودن برای زیست انسان، جانوران و گیاهان می انداخت. ولی این ستارگان بزرگ، به قدری از زمین دورند که فاصله آنها با زمین با سالهای نوری حساب می شوند. آنها می گویند: (اگر اشتباه نکنم) نزدیک ترین آنها به زمین، خورشیدی است که در زبان عربی آن را شعری می نامند. دوری شعری از زمین، چهار سال نوری است. آیا چه قدرتی این موجودات آسمانی بزرگ را از زمین این قدر دور نگاه داشته است؟ این کار، نشان دهنده قدرت نامتناهی او و نشان دهنده مهرش با زمینیان می باشد. دارنده این قدرت، این مهر، این دانش بی پایان کیست؟