ائمه اطهار شاهدان روز قیامت

در «کافی» و «تفسیر عیاشی» از امام باقر (ع) روایت است که فرموده اند: «نَحْنُ الاْمةُ الْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَآءُ اللَهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِی أَرْضِهِ وَ سَمَائِهِ؛ آن امت وسط ما هستیم و ما هستیم که گواهان خدا بر مخلوقاتش می باشیم و حجت های خدا هستیم در زمین او و در آسمان او» یعنی در عالم ظاهر و باطن، در عالم غیب و شهادت، در عالم تحمل و ادا، فقط ما هستیم که دارای این خصایص می باشیم.
در «شواهد التنزیل» از امیرالمؤمنین (ع) که فرمودند: «خداوند تعالی فقط ما را اراده کرده در گفتار خود که فرموده است: باید شما گواه بر مردم باشید؛ پس رسول خدا گواه بر ماست، و ما گواهان بر مردم هستیم (بر خلایق خدا) و حجت خدا بر روی زمین خدا، و ما هستیم که خداوند جل اسمُه درباره آنها فرموده است: و اینچنین ما شما را امت وسط قرار دادیم!»
و در «مناقب» ابن شهر آشوب ضمن حدیث طویلی روایت کرده است از حضرت باقر (ع) که فرمودند: «گواهان بر مردم منحصرند در ائمه و پیامبران، و اما امت پس جائز نیست که خداوند آنان را گواه بر اعمال مردم قرار دهد، در حالی که می بینم در بین آنها کسانی هستند که شهادت و گواهی آنها درباره یک دسته سبزی پذیرفته نمی شود». مگر در بین امت افراد فاسق نیستند؟ اگر یکی از آنها نزد قاضی شرع آید و شهادت دهد بر اینکه من دیدم یک دسته سبزی را زید از عمرو دزدید و بُرد، آیا شهادت او قبول است؟ چون فاسق است قبول نیست؛ این شهادت بر یک دسته تره، بر یک دسته پیازچه، بر یک دسته برگ چغندر قبول نیست، آن وقت در روز قیامت خداوند چگونه او را گواه بر اعمال مردم قرار میدهد؟
در «تفسیر عیاشی» از أبی عمرو الزبَیری از حضرت صادق (ع) وارد است که: در تفسیر آیه 143 سوره بقره «وَ کَذَ'لِکَ جَعَلْنَـ'کُمْ أُمةً وَسَطًا؛ و بدین ساان شما را امتی میانه قرار دادیم» فرمودند: پس اگر چنین پنداری که از این آیه، جمیع اهل قبله را از اهل توحید خداوند اراده کرده است، گمان خطایی نموده ای! چگونه حکم می کنی و می پنداری که کسی که شهادت او در دنیا بر یک مَن از خرما قبول نمی شود، خداوند شهادت او را در روز قیامت می طلبد و می پذیرد در حضور تمام امت های گذشته؟ ابداً چنین نیست، این معنی را خداوند از مخلوقاتش قصد نکرده است. مراد از امت وسط که گواهی آنان مورد قبول است همان امتی است که دعای ابراهیم درباره آنان لازم شد و آنان بودند که بهترین مردمی هستند که برای مردم، خداوند بر انگیخته است، و آنان هستند امت وسط، و آنان بهترین جماعت هایی میباشند که برای مردم بر انگیخته شده اند»
حقاً مطلب همینطور است که فرموده اند، چطور میشود خداوند در روز قیامت افراد فاسقی را از این امت بیاورد و در مقابل حضرت لوط و حضرت شُعیب و حضرت یونس و همه امت ها و بگوید: اینها گواهان امت پیغمبر آخر الزمانند؟ مراد از امت در اینجا ائمه هستند، اما نه اینکه لفظ امت در ائمه استعمال شده باشد، امت به معنای امت است، ولی مصداق و مراد واقعی از آن منطبق بر خصوص ائمه می باشد، و به ملاک این مصداق، خطاب به صورت عام آمده است، ولیکن حق ورود خطاب که دارای این خصوصیات هست اختصاص به آن افرادی دارد که دارای این مزایا باشند؛ و آن عبارت است از ائمه اهل البیت (س).
و أخبار وارده در این موضوع فوق حد استفاضه است. و روی این بیانی که نمودیم معنای این آیه شریفه نیز روشن میشود: «فَکَیْفَ إِذَا جِئنَا مِنْ کُل أُمةِ بِشَهِیدٍ وَ جِئْنَا بِکَ عَلَی ' هَـ'ؤُلاَءِ شَهِیدًا * یَوْمَئِذٍ یَوَد الذِینَ کَفَرُواْ وَ عَصَوُاْ الرسُولَ لَوْ تُسَوی ' بِهِمُ الاْرْضُ وَ لاَ یَکْتُمُونَ اللَهَ حَدِیثًا؛ پس چگونه است در آن وقتی که ما از هر امتی گواهی بر اعمال آنها می آوریم، و سپس تو را ای پیغمبر گواه بر اعمال آن گواهان می آوریم! در آن روز کافران و کسانی که از فرمان رسول خدا سرپیچی کردند از شدت خجلت و سر افکندگی و ذلت و شدت عذاب دوست دارند که در زمین فرو روند و با زمین یکسان شوند، و در آن روز هیچ گفتاری را نمی توانند از خدا پنهان دارند» (نساء/ 41-42)
و از این آیه روشن تر آیه ذیل است: «وَ یَوْمَ نَبْعَثُ فِی کُل أُمةٍ شَهِیدًا عَلَیْهِمْ منْ أَنفُسِهِمْ وَ جِئْنَا بِکَ شَهِیدًا عَلَی' هَـ'ؤُلاَء؛ و روزی که از هر امتی یک گواه از خود آنان بر می انگیزیم، و ای پیغمبر! تو را گواه بر اعمال آن گواهان می آوریم» (نحل/ 89) این آیه صراحتش از آیه قبل بیشتر است، زیرا می فرماید: «یَوْمَ نَبْعَثُ؛ ما بر می انگیزیم» و دیگر می فرماید: «مِنْ أَنفُسِهِمْ؛ از میان خود مردمان»؛ و آن افراد امامان هستند که برگزیدگان خداوند میباشند که خدا آنها را بر انگیخته از میان خود مردم به جهت گواهی بر اعمال آنان.
علی بن ابراهیم قمی در تفسیر خود می گوید: «یَعْنی عَلَی الاْئِمة، فَرَسولَ اللَهِ شَهیدٌ عَلَی الاْئِمةِ وَ هُمْ شُهَدَآءُ عَلَی الناسِ.» (تفسیر قمی، ص127) «مراد از کلمه شهیداً علی هؤلاء ائمه هستند، پس رسول الله گواه بر ائمه میباشد و ائمه گواهان بر مردم می باشند.»