اسحاق بن ابراهیم مصعبی

اسحاق بن ابراهیم بن حسین ابن مصعب مصعبی، رئیس شرطه در بغداد، در زمان مأمون، معتصم، واثق و متوکل بود. او پسر برادر طاهربن الحسین (طاهر ذوالیمینین) بود و از آل طاهر که معروف به تشیع بودند. در زمان معتصم خلیفه عباسی، بابک خرم دین، ایرانی که برای خودش، آئینی ابداع کرده بود که تمام آذربایجان و ارمنستان و بعضی از مناطق عراق را تسخیر کرده بود، معتصم، اسحاق را که آن موقع، امیر و فرمانروای بغداد بود، به جنگ بابک فرستاد. مدتی جنگید ولی اسحاق موفق نشد تا اینکه خلیفه برای او "افشین" را به عنوان کمک با لشگری فرستاد که در این مرتبه آنقدر جنگیدند تا چهل هزار بابکی کشته شد و بابک خرم دین هم اسیر و بعد به دار آویخته شد. در زمان متوکل، اسحاق مصعبی مریض شد، متوکل فرزند خود «معتز» را همراه با عده ای به عیادتش فرستاد و وقتی هم که از دنیا رفت، متوکل در مرگش گریه و زاری میکرد. به گفته ابن اثیر، اسحاق بن ابراهیم در سال 234 هـ ق و در حوادث آن سال فوت کرد.