مالک ابن مشمع

از سران قبایل و بزرگان شهر بصره در عراق. وی در جریان نهضت امام حسین (ع) (امام سوم شیعیان) در نامه ای مورد خطاب امام (ع) قرار گرفته است. سال 60 هجری قمری، زمانی که یزیدبن معاویه (دومین خلیفه اموی)، پس از مرگ پدرش حاکم شد، برای تحکیم حکومتش افرادی را مأمور کرد تا از چند نفر از جمله: حسین بن علی بن ابیطالب (ع) در شهر مدینه عربستان برای او بیعت بگیرند. حسین (ع) چون یزید را مردی فاسد و نالایق و ظالم میدید و او را شایسته حکومت و خلافت نمی دانست، با او بیعت نکرد و از این کار سرباز زد و از مدینه بیرون و به شهر مکه رفت. حسین بن علی (ع) بعد از ورود به مکه چندین نامه با یک متن واحد برای اشراف و بزرگان قبایل بصره از جمله "مالک بن مشمع بکری" نوشت و در آن نامه، مردم بصره را دعوت کرد تا در مبارزه با اوضاع ضداسلام و ضددین با امام (ع) همکاری کنند و اسلام را که در خطر نابودی و در مسیر انحراف قرار گرفته، یاری نمایند و با حکومت یزید و یزیدیان مبارزه کنند. قسمتی از متن نامه امام (ع):
«اما بعد، خداوند، محمد (ص) را از بین مردمان برگزید و با نبوتش بر او کرامت بخشید و به رسالتش انتخاب نمود و ما خاندان اولیاء و اوصیاء و وارثان آنها و شایسته ترین افراد نسبت به مقام او از میان تمام امت بودیم ولی گروهی این حق را از ما گرفتند و ما نیز با علم و آگاهی بر تفوق برای جلوگیری از هر فتنه و اختلاف در میان مسلمانان و جلوگیری از چیره شدن دشمنان بر اسلام و آرامش مسلمانان، شایسته تر هستیم. امروزه، سنت پیغمبر از بین رفته و بدعت، جای آن را گرفته است. اگر دعوت و سخن مرا بشنوید و اطاعت دستور مرا کنید، به راه هدایت و سعادت هدایتتان خواهم کرد. درود و رحمت و برکات خداوند بر شما باد. اینک پیک خود را به سوی شما می فرستم و شما را به کتاب خدا و سنت پیامبر او، دعوت می کنم.
و این نامه را توسط یکی از افرادش بنام "سلیمان ابن رزین" برای مالک بن مسمع بکری به بصره فرستاد.