نمونه ای از آثار مادی و معنوی خواندن قرآن

در آیه 20 سوره مبارکه واقعه چنین آمده است: «به درستی که این قرآن گرامی است»، آن را کوچک نگیرید. علاوه بر این که قرآن از طرف خدای کریم است، یکی از صفات خودش نیز «کریم» است؛ البته از کرم خدا، کریم است و مرتبه ای از کرم در آن ظهور کرده است. از خصوصیات کریم آن است که هیچکس را (که رو به او می آورد) ناامید و مأیوس نمی کند و به وجهی بهره مند می کند، هرکس را در حد خودش و استعدادش. بعضی هستند که نیازهای مادی دارند برای سیر شدن شکم یا پوشیده شدن یا سرمایه. سوره هایی از قرآن مجید برای اصلاح امور دنیوی نافع و مجرب است، مثلا سوره «واقعه» برای توسعه رزق موثر است. هر چند شأن قرآن بالاتر از این است که برای امور مادی به آن متمسک شوند. کرم اصلی سوره «واقعه»، معارف الهی است. اصلاح روح است. ضمنا بالتبع امر دنیوی را نیز اصلاح  می کند. یا مثلا سوره «الحمد» - که مجمل قرآن در آن است- برای شفای بیماری بسیار موثر است. اگر هفت یا هفتاد مرتبه  آن را بر بالین مریض بخوانند، خوب می شود، البته اگر شخص مومن معتقد بخواند و متوجه عظمت قرآن باشد و خلاصه اگر اثر نکند علتش در خواننده است یا مرض حتمی و اجل قطعی است که قابل تغییر نیست.

داستانی جالب از کـــرم قرآن مجید

در کتاب فرج بعد الشدة از قول یکی از موثقین گوید که: «من زندانی بودم. یادم آمد که به من یاد داده بودند اگر زندانی سوره واللیل و والضحی را هفت مرتبه بخواند، در خواب راه فرج او را نشانش می دهند (بعضی هم  هفت شب گفته اند) آن را خواندم، در خواب به من گفتند: فرج تو به دست فلان شخص ابراهیم نام (که او را می شناختم) می باشد و بالاخره با وساطت او آزاد شدم. پس از مدتی که آزاد شدم به قسمی رسیدم که از حیات خودم قطع امید کردم. گفتم چه بهتر که توسل به قرآن مجید پیدا کنم. آن سوره شریف را  خواندم. دو روح مجسد را در خواب دیدم؛ یکی از پا به بالا دست کشید تا رسید به جایی از سرم. گفت اینجا را باید حجامت کنی. دومی گفت: هر وقت خواستی این دو سوره را بخوانی والتین را نیز اضافه کن. بیدار شدم دیدم همه جای بدنم خوب شده مگر همان جایی که گفته بود باید حجامت کنم.»

ضعف اعتقادی به قرآن

حضرت صادق علیه السلام می فرماید: «اگر مرضی را سوره حمد شفا ندهد، چه چیز شفا می دهد؟» عقیده مردم ضعیف است. آن قدر که به دوا اعتقاد دارند به قرآن و توسل و صدقه اعتقاد ندارند. تملقی که به دکتر می گویند آیا نسبت به قرآن هم دارند؟ از خصوصیات کریم این است که دوست دارد به او رجوع شود و از او خواسته گردد تا عنایت کند و دشمن دارد او را رها کنند و از او روی گردانند. قرآن مجید، کریم است. هرکس دست به سوی آن دراز کند، به هر حاجتی که باشد به غرضش می رسد. یأس در درگاهش نیست. نمونه ای از کرم قرآن در ثواب خواندن آن است. اگر قرآن را برای ثواب می خواند به آن می رسد. اگر بدون وضو باشد، به هر حرفی دوازده حسنه و اگر با وضو باشد، به هر حرفی 25 حسنه و اگر در نماز نشسته بخواند، به هر حرفی  پنجاه و در نماز ایستاده یک صد حسنه دارد. حضرت صادق علیه السلام می فرماید: «برای (هر) حرف، این ثواب است نه کلمه»؛ مثلا «الم» سه حرف است. اگر شخص طالب هدایت است به آن می رسد. درباره اخلاق و احکام و معارف، آداب معاشرت و معامله، موعظه و غیره. «قرآن کتابی است که اگر بر کوهها خوانده شود (و کوه شعور بشر را داشته باشد) نرم می گردد.» ( سوره حشر/ آیه 21).  شفای دلها به برکت قرآن است. شفای بیماری و توسعه رزق و رهایی از دست دشمنان و دیگر امور جزئیه که مهم نیست، به برکت قرآن فراهم می گردد.

آثار پر برکت «آیة الکرسی»

برای نمونه «آیة الکرسی» را توجه کنید! هرکس به مقدار همت و هدفش از آن بهره می برد. مروی است: «اگر کسی به قصد محفوظ ماندن بخواند، خداوند ملکی را حافظ او قرار می دهد. اگر از درد می ترسد یا از درنده و گزنده بیمناک است، ملکی مأمور حفظش می شود. اگر دو مرتبه بخواند، دو ملک مأمور حفظش می شوند. و اگر پنج مرتبه بخواند ندا  می رسد: ای ملائکه! بنده ما را به خودمان واگذارید که ما خود حافظ او هستیم «......فالله خیر حفــــظا...» (سوره یوسف/ آیه 64). برای ایمنی از دزد، خواندن در شب هنگام خواب کاملا موثر است چنانکه اگر غرضش حفظ از شیطان و جن باشد، هنگام خروج و دخول منزل برای این غرضها نیز نافع است.» اگر غرض از خواندن «آیة الکرسی» ثواب باشد، حدیث شریفی در تفسیر منهج را یادآوری می کنم. می فرماید: «اگر کسی در قبرستان برود و آیة الکرسی را بخواند و ثوابش را به مرده ها هدیه کند، نمی ماند قبر مومن یا مومنه ای در مشرق و مغرب، مگر نوری در قبرش وارد می شود و به میت گویند: این هدیه فلان شخص است و برای خودش به هر حرفی از آیة الکرسی – که 75 حرف است- خداوند ملکی می آفریند که تا روز قیامت خدا را تسبیح می کند و ثوابش برای آن خواننده است.» اینها نمونه هایی از کرم قرآن است. خدا کند انسان امور معنویه را طالب باشد: علم، معرفت و ایمان. اثر عمده قرآن برای زنده ها است نه این که منحصرا بر سر قبرها و در مجالس ختمها خوانده گردد.

نمونه هایی از استشفا به قرآن کریم

شخصی به حضرت صادق علیه السلام عرض کرد: «مدتی است مبتلا به تب هستم. حضرت صادق علیه السلام فرمود: بند گریبان را باز کن، سر در گریبان کرده و پس از گفتن اذان و اقامه، هفت مرتبه سوره حمد را بخوان و بدم، شفا می یابی. همین کار را کرد و شفا یافت.»

سید جزایری نوشته: «وقتی مأمون برای روم حرکت کرد، سردرد عجیبی گرفت. طبیبهایی که همراهش بودند معالجاتشان موثر واقع نشد. نزد قیصر روم فرستاد که آیا علاجی نزد شما یافت می شود؟ قیصر کلاهی برایش فرستاد. مأمون ترسید شاید سمی مخصوص داخل کلاه کرده باشند که با تماس با پوست سر، او را بکشد. کلاه را بر سر آورنده اش گذاشت، دید طوری نشد. بعد برای امتحان بر سر یک نفر که مبتلا به سردرد بود گذاشت، فورا خوب شد، پس از آن که مطمئن گردید، بر سر خودش گذاشت، فورا سردرش برطرف گردید. حیران شد که درون کلاه چه هست که این خاصیت را دارد؟ امر کرد آن را شکافتند. در وسطش رقعه ای یافتند که بر آن نوشته بود: «بسم الله الرحمن الرحیم کم من نعمة لله فی عرق ساکن حمعسق لا یصدعون عنها و لا ینزفون من کلام الرحمن خدمت النیران و لاحول و لا قوة الا بالله». آنگاه دانست اثر از«بسم الله» است. عمده اعتقاد و اعتماد نویسنده  آن و توجه به عظمت گوینده آن است که اثر می کند.

در حالات سید مرتضی نوشته اند: «شاگردی از بغداد برای درس سید به کاظمین می آمد. روزی به سید گله کرد که به واسطه اینکه وسیله گذشتن از آب دجله دیر می رسد، من به تمام درس شما نمی رسم. سید رقعه ای نوشت و به او داد و فرمود از فردا صبح به آب بزن و بیا. فردا پا روی آب گذاشت و از روی آب گذشت. روز دیگر متوجه شد این کار عیسی بن مریم است. خیلی مهم است، ببینم سید در این رقعه چه نوشته است؟! رقعه را گشود دید نوشته: بسم الله الرحمن الرحیم». با خود گفت: عجب! این همان بسم الله خودمان است! وقتی خواست از آب رد شود، دید پایش فرو می رود، دانست که تاثیر  آیات قرآن مشروط به این است که عظمت آن و گوینده اش را متوجه باشد.»