بخشی از شعر «حماسه شعر» اثر مهرداد اوستا

مهرداد اوستا هنرمند و شاعر توانای کشورمان اشعار زیبایی از خود به جای گذاشته است از جمله شعر بلند (حماسه شعر) که دارای دو بیتی های لطیف، نغز و بلند است، لیکن از این 78 دو بیتی پیوسته محمدرضا رحمانی یاراحمدی (مهرداد اوستا) 10 تا را در اینجا می آوریم:
همیدون می دمید از شور پندار *** هزاران صبح عالمتاب در من
همی دید، آسمان ها، آسمان ها *** زمشرق تا به مغرب خواب در من (5)
*
بزی همچون همایی دور پرواز *** که جویند از تو در گردون نشانه
به اوج سرفرازی، پرگشایی *** فراز سربلندی، آشیانه (20)
*
بزی تندر، بزی توفان، بزی برق *** خروشی در فکن در این کهن دیر
که افزونتر ز یک لمحه نتابد *** چراغ آذرخش آسمان سیر (22)
*
چو یادی خوابگون، بر چشمه صبح *** گذر می کرد ابر مهرگانی
گذر می کرد همچون خواب در خواب *** به دامان سحر باد خزانی (25)
*
باد هنگام سوزا روز بگذشت *** بسی شب نیلگون خیمه برافراشت
وزان آوردگه، بس دور، دهقان *** دوره دانه به خاک افشاند و برداشت (28)
*
نگاهی سوی دژ افکند و با خشم *** نگاهی ژرف در توران سپه کرد
فرا راه سحر، بر تیغ البرز *** فراز صخره استا و نگه کرد (53)
*
سپیده می دمید آرام و «آرش» *** «خراسان» را در آن آیینه می دید
ز ساری تا نیشابور و سمرقند *** همه بوم و بر دیرینه می دید (54)
*
چو ناوک پرگشود و بال گسترد *** چنان چون باز پروازی به پرواز
خروشی خاست از دلها که دیدند *** نه از ناوک اثر نز ناوک انداز (69)
*
به خود لرزید البرز و درآمد *** به جنبش همچو دیوی پای دربند
زمین جنبید از خشم و به هامون *** فرو پیچید هرای دماوند (70)
*
به پرواز آمد از هر سو کبوتر *** ز هر برج و، سپه را با خبر کرد
گزارش را با هر نامه نبشته *** کز ایدر ناوک آرش گذر کرد (75)