خودآگاهی طبقاتی انسان
فارسی 1513 نمایش |خودآگاهی طبقاتی، یک شکل از اشکال مختلف خودآگاهی اجتماعی است. خودآگاهی طبقاتی، یعنی آگاهی به خود در رابطه اش با طبقهء اجتماعی که با آنها زیست می کند.
در جامعه های طبقاتی، خواه ناخواه هر فرد در یک قشر خاص و یک طبقه خاص از نظر زندگی و برخورداری ها و محرومیت ها قرار دارد. درک موضع طبقاتی و مسؤولیت طبقاتی، خودآگاهی طبقاتی است. بلکه بر اساس برخی نظریه ها انسان ماورای طبقه ای که در آن است، "خود" ی ندارد، خود هر کسی "وجدان" اوست، مجموعهء احساس ها، اندیشه ها، دردها و گرایش های اوست، و اینها همه در "طبقه" شکل می گیرد. این است که به عقیدهء این گروه، انسان نوعی فاقد خود است، یک موجود انتزاعی است نه عینی، موجود عینی در طبقه تعین مییابد، انسان وجود ندارد، اشراف یا توده وجود دارد، تنها در جامعه بی طبقه است که اگر واقعیت یابد، انسان واقعیت پیدا می کند، پس در جامعه طبقاتی، خودآگاهی اجتماعی منحصر است به خودآگاهی طبقاتی.
خودآگاهی طبقاتی، طبق این بیان، مساوی است با "سودآگاهی"، زیرا بر این فلسفه مبتنی است که حاکم اصلی بر فرد و زیربنای شخصیت فرد، منافع مادی است، همچنانکه در ساختمان اجتماع، نهاد اساسی و زیربنا نهاد اقتصادی است و آن چیزی که به افراد یک طبقه "وجدان مشترک"، "ذوق مشترک"، "قضاوت مشترک" می دهد، زندگی مادی مشترک و سود مشترک است.
زندگی طبقاتی بینش طبقاتی می دهد و بینش طبقاتی سبب می شود که انسان، جهان و جامعه را از آن دریچه خاص ببیند و با عینک خاص مشاهده کند و از دیدگاه طبقاتی تفسیر نماید. درونش خواه ناخواه درد طبقاتی و تلاش و جهت گیری اجتماعیاش طبقاتی خواهد بود.
منـابـع
مرتضی مطهری- انسان در قرآن صفحه 62-3
کلیــد واژه هــا
0 نظر اشتراک گذاری ارسال چاپ پرسش در مورد این مطلب افزودن به علاقه مندی ها