خطابه های سید‌الشهداء علیه السلام

از برکت وجود حسین (ع) خطابه ها و منبرها دائر است. در سایر کشورهای اسلامی هم خطابه هست اما در کشور ما خطابه های دینی روی پایه عزاداری حسین بن علی (ع) است.
اباعبدالله (ع) نمونه پدر بزرگوارش بود در هر جهت، از آن جمله در خطابه. برای اباعبدالله فرصتی پیش نیامد. آن اندازه از فرصت کم هم که برای امام علی (ع) در دوره خلافت پیش آمد برای اباعبدالله پیش نیامد. فرصتی که برای اباعبدالله پیش آمد همان سفر کوتاه بود از مکه تا کربلا و در آن مدت هشت روزی که در کربلا بود، جوهر حسین بن علی در این مدت کوتاه نمایان شد. خطابه هائی هم که از آن حضرت باقی ماند بیشتر در همین مدت انشاء شده است. خطابه های حسین بن علی نمونه ای است از خطابه های پدرش علی. همان روح و همان معانی در اینها موج می زند.
خود علی فرمود: زبان، آلت و ابزاری است برای روح. اگر معانی به طرف زبان سرازیر نشود از زبان چه کاری برمی آید و اگر هم معنی در روح موج بزند زبان نمی تواند جلویش را بگیرد. فرمود: «و انا لامراء الکلام، و فینا تنشبت عروقه، و علینا تهدلت غصونه؛ امیر سخن مائیم، ریشه های سخن یعنی معانی و مطالب در زمین وجود ما دویده است و شاخه های سخن بر سر ما سایه افکنده است.» (نهج البلاغه/ خطبه 233)
اولین خطابه حسین بن علی که در کمال فصاحت و بلاغت ایراد شد، و رشادت و شجاعت و بلندنظری و ایمان به غیب در آن موج می زند خطابه ای است که در مکه هنگام عزیمت به کربلا ایراد کرد. تصمیم قاطع خود را به موجب این خطابه اعلام کرد و ضمنا اطلاع داد هر کس با ما همفکر و هم عقیده و همگام است عازم بوده باشد.
فرمود: «خط الموت علی ولد آدم مخط القلاده علی جید الفتاه، و ما اولهنی الی اسلافی اشتیاق یعقوب الی یوسف؛ مرگ بر فرزند آدم نوشته شده و زینت قرار داده شده آن اندازه که گردنبند برای زن جوان زینت است. مرگ در راه حق مایه افتخار و مباهات است. من چه قدر عاشقم و والهم که ملحق شوم به پیشینیان بزرگوارم. شوق و عشق من به ملاقات پیشینیان بزرگوارم آن اندازه است که یعقوب مشتاق ملاقات یوسف بود.»
تا آنجا که فرمود: «من کان باذلا فینا مهجته، موطنا علی لقاء الله نفسه فلیرحل معنا، فانی راحل مصبحا ان شاءالله؛ هرکس که تصمیم دارد و آماده است یک چیز مختصری در این راه ببخشد، چه ببخشد؟ همان خونی که در حفره های قلبش هست. هرکس که آماده است تیر برای قلب خود بخرد و تصمیم دارد به ملاقات پروردگارش برود آماده باشد که من فردا صبح حرکت خواهم کرد.» (لهوف/ ص 25 و 26)

منـابـع

کلیــد واژه هــا