جبرئیل

جبرئیل، در زبان عبری به معنای "مرد خدا" است. او یکی از چهار فرشته مقرب و برترین آنها و در ادیان ابراهیمی، رابط میان خداوند و پیامبران است. این نام تلفظ های دیگری چون جبرائیل و جبریل نیز دارد. از جبرئیل به نام های فرشته وحی، امین وحی، عقل اول، ناموس اکبر، روح اعظم و... نیز یاد می شود. در تاریخ دین یهود، مسیحیت و اسلام از نقش جبرئیل بسیار نقل شده است. جبرئیل حضرت ابراهیم (ع) را از آتش نجات داد، حضرت موسی (ع) را در مبارزه با فرعون حمایت کرد، فرعونیان را در رود نیل غرق کرد، به حضرت داود (ع) ساختن زره آموخت، به حضرت دانیال (ع) تعبیر رؤیا آموخت، حضرت زکریا (ع) را به ولادت حضرت یحیی (ع) و حضرت مریم (س) را به ولادت حضرت عیسی (ع) بشارت داد، و قرآن کریم را بر پیامبر اکرم (ص) نازل کرد. او گاهی به صورت واقعی خود و گاهی به شکل جوانی خوشرو به نام "دحیه کلبی" به حضور پیامبر می رسید. او در شب معراج همسفر پیامبر بود و در منتهای معراج، در سدره المنتهی باز ماند و به پیامبر گفت دیگر اجازه ندارد که پیش رود و رسول خدا به تنهایی به معراج ادامه داد. بنا بر بعضی روایات، جبرائیل پنجاه بار بر حضرت ابراهیم (ع)، چهارصد بار بر موسی (ع)، ده بار بر عیسی (ع) و بیست و چهار هزار بار بر حضرت محمد (ص) نازل شده است.
شیخ مفید در روایتی آورده است: «جبرئیل در میان فرشتگان به شکل مردی میان بالا، سپید پیشانی، سیه چشم و دارای چهار بال سبز مرصع لؤلؤ است» و در حدیث دیگری او دارای ششصد بال مرصع به در است.

منـابـع

کلیــد واژه هــا