حضرت الیاس علیه السلام
حضرت الیاس از انبیای بنی اسرائیل است که در قرآن کریم، در سوره های انعام و صافات از او یاد شده است. به عبری "ایلیا "یعنی خدای من "یهوه" خوانده می شود. منابع اسلامی گویند الیاس از دودمان حضرت هارون (ع) برادر حضرت موسی (ع) است. او در شهر "بعلبک" یکی از شهرهای لبنان زندگی می کرد که مردم آنجا "بت بعل" را می پرستیدند. خداوند او را مبعوث به رسالت کرد تا مردم را به سوی توحید دعوت و از پرستش آن بت ها و نپرستیدن خدا توبیخ کند.
او در آغاز، خداوند را به عنوان احسن الخالقین ستایش کرد و به مردم گفت که چرا چنین خدایی را نمی پرستید؟ و چرا نمی ترسید؟ در آغاز پادشاه شهر دعوتش را پذیرفت، ولی همسر پادشاه او را وادار کرد تا از پیروی الیاس سرپیچی کند و به مخالفت با او قیام نماید. لذا پادشاه به تحریک همسرش از اطاعت او دست کشید و در صدد قتل آن حضرت بر آمد. الیاس باز هم در باره ربوبیت خدا آنها را ارشاد کرد و گفت: پروردگار عالم اختصاص به یک قوم و دو قوم ندارد، او خدای شما و خدای پدران گذشته شماست. اما آن قوم دعوت او را نپذیرفتند و خود را در معرض عذاب خدا قرار دادند و فقط عده کمی به او ایمان آوردند. بعد از همه این مشقات و سختیهائی که الیاس کشید به کوهها و بیابانها گریخت و به قولی "حضرت الیسع" (ع) را به جای خود برای بنی اسرائیل منصوب کرد و خدای تعالی او را از میان آنها برد.
در بعضی از تواریخ آمده که 880 سال قبل از میلاد حضرت عیسی (ع)، الیاس به آسمان ها عروج کرد. روایات مختلفی است مبنی بر اینکه الیاس مثل حضرت خضر (ع) همیشه زنده است و او موکل بر دریاهاست و یا اینکه این دو بزرگوار هر ساله در مراسم حج با همدیگر ملاقات می کنند، گرچه صحت اعتبار این گونه روایات چندان اثبات نشده است.
Sources :
محمدحسین طباطبایی- تفسیر المیزان- جلد 33 صفحه 253
دائرةالمعارف تشیع- داستان الیاس