جایگاه امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در عرش خداوند
در روایت است که رسول خدا (ص) که فرمود: «ای علی تو ذوالقرنین بهشت هستی»، معنایش اینست که: «حسن و حسین تو دو قرن بهشت هستند»؛ چون در روایت آمده که رسول خدا (ص) فرمود: «خداوند عزوجل با حسن و حسین بهشت خود را زینت میکند؛ مثل آنکه زن خود را به دو گوشواره خود زینت میکند. و در روایت دیگر است که خداوند با آن دو نور دیده، عرش خود را زینت میکند». (معانی الاخبار ص 206)
پس حسن و حسین دو گوشواره عرش خدا هستند. و شاید بر همین اصل باشد که درباره از اسب به روی زمین افتادن سید الشهداء (ع) گوید:
بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد *** اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد
و در وصف این افتادن چه خوب ناصرالدین شاه استعاره نموده است:
یکتا گهری ز صدر زین افتاده *** آویزه عرش بر زمین افتاده
افسوس که در معرکه کرب و بلا *** از خاتم انبیا نگین افتاده
رسول خدا فرمودند: «حسن و حسین دو گوشواره عرش خدا هستند، و بهشت به پروردگار عرضه داشت: ای پروردگار من! مرا محل تمام ضعفاء و مسکینان قرار دادی!
از طرف پروردگار خطاب آمد: ای بهشت راضی نیستی که من ارکان تو را به حسن و حسین زینت داده‌ام؟ در اینحال چنان بهشت به خود بالید و افتخار نمود، مانند بالیدن عروس به خودش از شدت فرح.»
و بر همین اساس است که در قتل آن حضرت آسمان خون بارید و خاک تبدیل به خون شد.
چنانکه از ام سلمه مروی است که: «رسول خدا شبی از ما غائب شد در مدت طویلی و سپس آمد به نزد ما، و دیدیم آن حضرت گردآلود و با موهای ژولیده مراجعت کرده و در یک دست خود چیزی دارد که انگشت‌ها را بسته است. عرض کردم: یا رسول الله چرا شما را بدین وضع پریشان غبار آلود و ژولیده می‌بینم؟ حضرت فرمود: در این وقت مرا سیر دادند به محلی در عراق که نامش کربلاست، و مصرع حسین فرزند من و جماعتی از فرزندان اهل بیت مرا به من نشان دادند، و من شروع کردم که خونهای آنانرا جمع کنم، و بیا اینک خونها در دست من است؛ و دست خود را بسوی من باز کرد و فرمود: بگیر اینها را و محفوظ نگاه دار! من خونها را گرفتم و توجه کردم دیدم شبیه خاک قرمز رنگ است؛ در شیشه‌ای نهادم و سر آن را بستم و محفوظ داشتم. چون حسین از مکه به طرف عراق حرکت کرد، هر صبح و شب من شیشه را میگرفتم و می‌بوئیدم و برای مصیبت آن حضرت می گریستم. چون روز عاشورای از محرم، همان روزی که حسین در آن روز شهید شد، من در آن شیشه نگاه کردم، در اول صبح آن خاک قرمز بحال خود بود، و چون در پایان روز نگاه کردم دیدم تبدیل به خون تازه شده است».
و از محمد بن سیرین روایت شده که گفت: «این قرمزی در آسمان پیدا نشد مگر بعد از قتل حسین.»
Sources :
مرتضی مطهری- آشنایی با قرآن 9- صفحه 123-125