آراء بزرگان شیعه در بیان عدم تحریف قرآن
قرآن امروز به همان جامعیت اولیه و دیروز خود در پناه و لطف و حمایت حضرت حق (عزوعلا) محفوظ و باقی است. در نگاهی به نظریات جمعی از بزرگان علمای شیعه می توان بر مسأله عدم تحریف قرآن مهر تأیید زد.
مرحوم شیخ صدوق(ره) در کتاب اعتقادات می فرمایند: «اعتقاد ما ]شیعه ی امامیه[ این است قرآنی که خدا بر پیغمبر خود محمد صلی الله علیه وآله وسلم نازل فرموده است، همین قرآنی است که الان در دست مردم است و بیش از این نبوده و هرکس به ما ] امامیه[ نسبت دهد که ما به بیشتر از این بودن قرآن ]کم شدن و تحریف شدن آن[ معتقدیم، مسلما دروغگو و کاذب است». ملاحظه می فرمایید مرحوم صدوق (رضوان الله علیه) که گفتارش نزد علمای شیعه فوق العاده وزین و معتبر است، مسأله ی عدم تحریف قرآن را از معتقدات شیعه ی امامیه شمرده است، یعنی این نه حساب نظر دادن یک فرد و ده فرد و صد فرد است، بلکه از مبانی اعتقادی شیعه و از موضوعات مسلم القبول در این مذهب است.
شیخ الطائفه شیخ طوسی (رض) در اول تفسیر تبیان می فرماید: «سخن در زیاد و کم شدن قرآن نیز سخنی است که لایق شأن قرآن نمی باشد، چه آنکه افزوده شدن بر آیات قرآن بالاجماع والاتفاع باطل است و احدی نگفته است. و اما کم شدن از قرآن نیز، مذهب و معتقد مسلمین خلاف آن است».
صاحب کشف الغطاء مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء (رض) در بحث «قرآن» کتابش می گوید: «شکی نیست در این که قرآن به حفظ خدا محفوظ از نقصان است، چنان که صریح قرآن دلالت بر این دارد و در هر زمان نیز اجماع علماء قائم بر این مطلب بوده است] قول به تحریف نادر است[ و قول نادر، خالی از اعتبار است» و همچنین دیگر از بزرگان مانند شیخ مفید و سید مرتضی علم الهدی و طبرسی صاحب تفسیر مجمع البیان، فیض کاشانی، شیخ بهایی، قاضی نورالله تستری، شیخ محمد جواد بلاغی صاحب تفسیر آلاء الرحمن و نظایر این صاحبنظران محقق، که برای رعایت اختصار از نقل کلامشان خودداری می شود. جویندگان به کتاب های خود این بزرگواران یا حداقل به تفسیر آلاءالرحمن و مقدمه ی تفسیر البیان و شرح نهج البلاغه ی خویی مراجعه فرمایند. آیت الله سید ابوالقاسم خویی (رحمة الله) در مقدمه ی تفسیر البیان بعد از اشاره به اقوال بزرگان می فرمایند: «خلاصه ی کلام آنکه مشهور بین علماء شیعه و محققین آنان، بلکه قول مورد قبول و تسالم در میانشان همانا قول به عدم تحریف است».
Sources :
سیدمحمد ضیاء آبادی – تفسیر سوره قیامت – از صفحه 288 تا 290