کیفر و عذاب برخی اعمال ناشایست انسان

1- «عن أبی خدیجة عن أبی عبد الله ع قال الکذب على الله عز و جل و على رسوله و على الأوصیاء ع من الکبائر؛ ابوخدیجه از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: دروغ بستن به خداى متعال و رسول او و جانشینان رسول خدا (ص) از گناهان کبیره است».
2- «قال رسول الله ص من قال علی ما لم أقل فلیتبوأ مقعده من النار؛ و رسول خدا (ص) فرموده است: کسى که مطلبى را به من نسبت دهد که من آن را نگفته باشم، البته جایگاه او در جهنم است».

کیفر انسان دورو و دو زبان
1- «عن ابن أبی یعفور عن أبی عبد الله ع قال من لقی المسلمین بوجهین و لسانین جاء یوم القیامة و له لسان من نار؛ ابن ابى یعفور از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که با مسلمانان دورو و دو زبان باشد، در روز قیامت با دو زبان آتشین محشور خواهد شد».
2- «عن زید بن علی عن آبائه ع قال قال رسول الله ص یجی ء یوم القیامة ذو الوجهین دالعا لسانه فی قفاه و آخر من قدامه یتلهبا [یتلهبان نارا حتى یلهبا جسده ثم یقال له هذا الذی کان فی الدنیا ذا وجهین و لسانین یعرف بذلک یوم القیامة؛ زیدبن على بن الحسین به نقل از پدران بزرگوارش (ع) از امیر مؤمنان على (ع) روایت کرده است که فرمود: کسى که دورو و دو زبان باشد، در روز قیامت در حالتى محشور مى گردد که زبانى از پشت سر و زبان دیگرى از پیش روى او بیرون آمده باشد، و هر دو شعله ور زبانه مى کشند تا همه پیکر او را فرا گیرند و بسوزانند، و سپس درباره او گفته مى شود که: این همان است که در دنیا دورو و دو زبان بود؛ و در روز قیامت به این دو صفت (از دیگران) باز شناخته مى شود».
3- «عن أبی شیبة الزهری عن أبی جعفر ع قال بئس العبد عبدا [عبد یکون ذا وجهین و ذا لسانین یطری أخاه شاهدا و یأکله غائبا إن أعطی حسده و إن ابتلی خذله؛ ابوشیبه زهرى از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود: (چه) بد بنده اى است که دوروى و دو زبان باشد، در حضور، برادر دینى خود را مى ستاید ولى در غیاب، از او بدگویى مى کند (با غیبت گوشت بدن او را مى خورد)، در وقت دارائیش به او حسادت مى ورزد، و به هنگام گرفتارى، تنهایش مى گذارد».
4- «عن أبی شیبة الزهری عن أبی جعفر ع قال بئس العبد عبدا [عبد همزة لمزة یقبل بوجهه و یدبر بآخر؛ ابوشیبه زهرى روایت کرده است که امام محمدباقر (ع) فرمود: (چه) بد بنده اى است کسى که عیبجوى (مردم) باشد، با چهره اى (موافق) با آدمى روبرو مى گردد و با چهره اى (مخالف) به او پشت مى کند».
5- «عن عبد الرحمن بن أبی حماد رفعه قال قال الله عز و جل لعیسى ابن مریم ع یا عیسى لیکن لسانک فی السر و العلانیة لسانا واحدا و کذلک قلبک احذر نفسک و کفى بی خبیرا لا یصلح لسانان فی فم واحد و لا سیفان فی غمد واحد و لا قلبان فی صدر واحد و کذلک الأذهان؛ عبدالرحمن بن ابى حماد -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- نقل کرده است که: خداوند متعال به عیسى بن مریم (ع) فرمود: اى عیسى! زبان تو چه در نهان و چه آشکارا باید یکى باشد، و قلب تو نیز. من، تو را هشدار مى دهم -و همچون من خبیر و آگاهى تو را کافى است-: دو زبان در یک دهان، و دو شمشیر در یک نیام، و دو قلب در یک سینه جاى نمى گیرد، و این گفته در مورد اذهان نیز درست است (که دو اندیشه متضاد درباره چیزى داشتن متصور نیست)».

کیفر لعن بیجا و ناروا
«عن علی بن أبی حمزة قال سمعت أبا عبد الله ع یقول إن اللعنة إذا خرجت من فم صاحبها ترددت فإن وجدت مساغا و إلا رجعت على صاحبها؛ على بن ابى حمزه مى گوید که: از امام صادق (ع) شنیدم که مى فرمود: (تردیدى در این نیست که) چون لعنت (و نفرین) از دهان کسى بیرون مى آید (و بر زبان جارى مى شود) در حال بى قرارى و بى مکانى باقى مى ماند، اگر آن شخص را (که مورد لعن و نفرین قرار گرفته است) سزاوار آن دید بر او فرود مى آید، وگرنه به خود او (گوینده لعن و نفرین) باز مى گردد».

کیفر مکر و فریب
«عن محمد بن الحسین [الحسن بن علی بن أبی طالب عن أبیه عن جده ع أنه کان یقول المکر و الخدیعة فی النار؛ محمدبن حسن بن على (ع) از پدرش از جدش امیر مؤمنان (ع) نقل کرده است که آن حضرت مکرر مى فرمود: مکر و فریب در آتش جاى دارد».

کیفر کسى که نیرنگ و مردم فریبى کند
1- «عن السکونی عن جعفر بن محمد عن آبائه ع قال قال رسول الله ص لیس منا من ماکر مسلما؛ سکونى از امام صادق (ع)، و آن حضرت از پدران بزرگوارش (ع) روایت کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: کسى که با مسلمانى از در نیرنگ درآید، از ما نیست»
2- «عن هشام بن سالم رفعه قال قال علی ع لو لا أن المکر و الخدیعة فی النار لکنت أمکر العرب؛ هشام بن سالم -بى آنکه از راویان پیش از خود نام ببرد- از امیر مؤمنان على (ع) روایت کرده است که فرمود: اگر نه این بود که سرانجام فریب و نیرنگ -هر دو- آتش (دوزخ) است، در مکر از همه عرب پیشى مى گرفتم».
3- «عن زاذان قال سمعت علیا ع یقول لو لا أنی سمعت رسول الله ص یقول لو لا أن المکر و الخدیعة و الخیانة فی النار لکنت أمکر العرب؛ زاذان روایت کرده است که امیر مؤمنان على (ع) فرمود: اگر من از زبان رسول خدا (ص) نشنیده بودم که: «جایگاه نیرنگ و فریب و خیانت در آتش (دوزخ) است» در مکر (و نیرنگ هم) از همه عرب پیشى مى گرفتم»

کیفر خونریزى، میگسارى و سخن چینى
1- «عن علی بن غالب البصری عن رجل عن أبی عبد الله ع قال لا یدخل الجنة سفاک الدماء و لا مدمن الخمر و لا ماشیا [ماش بنمیم؛ على بن غالب از مردى از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: شخص بی باک در خونریزى و شرابخوار و سخن چین به بهشت نخواهند رفت».
2- «عن زید بن علی عن أبیه عن آبائه ع قال قال علی ع تحرم الجنة على ثلاثة النمام و القتال و مدمن الخمر؛ زیدبن على از پدرش و او از پدرش نقل کرده است که على (ع) فرمود: بهشت بر سه کس حرام است: سخن چین و آدم کش و شرابخوار».
3- «عن علی بن جعفر عن أبی الحسن موسى بن جعفر ع قال حرمت الجنة على النمام و مدمن الخمر و الدیوث و هو الفاجر؛ على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر (ع) نقل کرده است که فرمود: بهشت بر سه کس حرام گشته است: سخن چین و شرابخوار و دیوث که همان فاجر و بدکار است».

کیفر کسى که تعصب ورزد
1- «عن درست بن أبی منصور عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص من یغضب أو یغضب له فقد خلع ربق الإسلام [الإیمان ] من عنقه؛ درست بن ابى منصور از امام صادق (ع) نقل کرده است که رسول خدا (ص) فرمود: هر کس تعصب ورزد یا براى او تعصب به خرج دهند، رشته اسلام را از گردن خود باز نموده است».
2- «عن عبدالله بن یعقوب عن أبی عبد الله ع قال من یغضب أو یغضب له خلع ربقة الإسلام من عنقه؛ عبدالله بن یعقوب از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: هر کس تعصب ورزد یا براى او تعصب ورزند، رشته اسلام را از گردن خود گسسته است».
3- «عن محمدبن مسلم عن أبی عبد الله ع قال من یغضب غضبة عممه الله عز و جل بعمامة من نار؛ محمدبن مسلم مى گوید: امام صادق (ع) فرمود: هر کس تعصب ورزد، خداوند پیشانى بندى از آتش بر سر او خواهد بست».
4- «یعقوب بن یزید عن القمی رفعه قال من یغضب حشره الله یوم القیامة مع أعراب الجاهلیة؛ یعقوب بن یزید در حدیثى مرفوعه از معصوم (ع) نقل کرده است که فرمود: هر کس تعصب ورزد، خداوند او را روز قیامت با اعراب جاهلیت محشور خواهد ساخت».
5- سکونى از امام صادق (ع) از پدرش از پدرانش نقل کرده است که پیامبر خدا (ص) فرمود: هر کس به اندازه دانه خردلى تعصب در دلش باشد، خداوند او را روز قیامت با اعراب جاهلیت محشور خواهد کرد. توضیح: مقصود از تعصب در این روایات پافشارى و اصرار در امر باطل است، وگرنه پایدارى در عقاید دینى از ویژگیهاى مؤمنان واقعى است.

Sources

Keywords