طبقه پیشوایان فقه اهل سنت

اما طبقه پیشوایان فقه اهل سنت:
1 -ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن زوطی، متوفا در سال 150. ابوحنیفه یک نفر ایرانی است که امام اعظم اهل سنت به شمار می رود. در جامعه تسنن، بعد از پیامبر اکرم (ص) و خلفای راشدین هیچکس به اندازه ابوحنیفه محترم نیست. پیروانش در ایران بسیار اندکند اما در غیر ایران بیش از صد ملیون پیرو دارد.
2 -محمدبن ادریس شافعی، متوفا در سال 204. شافعی، عرب قریشی است، شافعی از نظر کثرت پیروان مانند ابوحنیفه است و شاید بیش از او پیرو داشته باشد.
3 -مالک بن انس، متوفا در سال 179. مالک، عرب قحطانی است بلاد مغرب غالبا پیرو مالک بن انس می باشند.
4 -احمدبن حنبل شیبانی، متوفا در سال. 241 احمد از لحاظ نژاد عرب است ولی ظاهرا خاندانش در ایران می زیسته اند. ابن خلکان می نویسد: مادرش در وقتی که او را در رحم داشت از مرو خارج شد و در بغداد وضع حمل کرد. احمدبن حنبل را می توان جزء ایرانیان عرب نژاد محسوب داشت علیهذا از چهار امام اهل تسنن یکی ایرانی، دیگری عرب عدنانی، دیگری عرب قحطانی، چهارمی ایرانی عرب نژاد است. در طبقه پیشوایان عده دیگر نیز بوده اند که اکنون عملا مذهبشان منسوخ است از قبیل محمد بن جریر طبری متوفا در سال 310 و داود بن علی ظاهری اصفهانی، داودبن علی همان است که مکتب ظاهری را در فقه به وجود آورد. این مکتب نوعی اخباری گری و جمود است. ابن حزم اندلسی، که نژاد ایرانی دارد اما طرفدار اموی ها است و خالی از یک نوع عداوت نسبت به اهل البیت و دلایل نیازمندی دین به آن نیست. از نظر فقهی تابع داودبن علی بن ظاهری است. گروهی دیگر از فقهای بزرگ اهل تسنن می باشند که بعضی صاحب مکتب و مذهب بوده ا ند و بعضی نه، برخی ایرانیند و برخی نه ما برای اینکه معیاری از سهم ایرانیان در فقه اهل تسنن بدست داده باشیم عده ای را نام می بریم:

معاریف فقهای اهل سنت در طبقه پیشوایان:
1 -محمدبن حسن شیبانی، شاگرد ابوحنیفه، از ملازمین هارون الرشید و متوفا در سال 189. این مرد اصلا دمشقی است، در واسط عراق متولد شد و در سفری که با هارون بایران می آمد در ری درگذشت و همانجا دفن شد.
2 -ابویوسف، شاگرد دیگر ابوحنیفه و قاضی القضاة مهدی و هادی و هارون و متوفا در سال 192. این مرد ظاهرا نسب به انصار مدینه می برد.
3 -زفر بن الهذیل، متوفا در سال 158. زفرعرب عدنانی است و از پیروان ابوحنیفه به شمار می رود.
4 -لیث بن سعد اصفهانی، فقیه مصر، متوفا در سال 175، لیث از صاحبان مکاتب به شمار می رود، گو اینکه گفته می شود که پیرو ابوحنیفه بوده است.
5 -عبدالله بن مبارک مروزی، اهل مرو است، شاگرد ابوحنیفه و مالک و ثوری بوده و در سال 181 در گذشته است.
6 -اوزاعی، ابوعمرو عبدالرحمن بن عمرو، متوفا 157، شاگرد زهری و عطاء بن ابی رباح بوده، ساکن شام بود و پیشوای مطلق شامیان شمرده می شد، اوزاعی از فقهاء صاحب مکتب است، معلوم نیست عرب اصیل یمنی است و یا از اسرای یمن است. اینها معاریف فقهای اهل تسنن می باشند، غیر معاریف از حد احصا خارج است. در میان معاریف در طبقات مختلف افراد ایرانی و غیر ایرانی فراوانند. برخی از مشاهیر فقهای اهل سنت در دوره بعد از دوره ائمه چهارگانه اهل تسنن در قرون بعد، از ائمه و معاریف فقهاء اهل تسنن که بگذریم، از ابن سریج شافعی و ابوسعید اصطخری و ابو اسحاق مروزی در قرن چهارم. و ابوحامد اسفرائنی و ابواسحاق اسفرائنی و ابواسحاق شیرازی و امام الحرمین جوینی و امام محمد غزالی و ابوالمظفر خوافی و کیاالهراسی در قرن پنجم، و ابواسحاق عراقی موصلی در قرن ششم و ابواسحاق موصلی در قرن هفتم و امام شاطبی اندلسی در قرن هشتم باید نام برد.

Sources

Keywords