ثبت آثار اعمال انسان تا روز قیامت در نامه عمل او

در قرآن کریم آمده است: «ینبؤا الإنسـان یومئذ بما قدم و أخر؛ آن روز انسان بدانچه پیش فرستاده و بعد فرستاده آگاهی داده می شود» (قیامة/ 13).
در تفسیر علی بن ابراهیم قمی از ابوجارود از حضرت امام باقر (ع) وارد است که: «بما قدم من خیر و شر، و ما أخر مما سن من سنة لیستن بها من بعده؛ فإن کان شرا کان علیه مثل وزرهم و لا ینقص من وزرهم شیء، و إن کان خیرا کان له مثل أجورهم و لا ینقص من أجورهم شیء؛ مراد از آنچه پیش فرستاده است خیرات و شروری است که خود انجام داده، و مراد از آنچه از پس فرستاده است آن سنت ها و آثاری است که از خود باقی گذارده تا مردم بعد از او بدان عمل کنند. پس اگر آن سنت ها زشت باشد، به اندازه وزر و وبال و گناهی که بر مرتکبین میرسد، به همان اندازه به او میرسد بدون اینکه از وزر و وبال آن مرتکبین کم شود؛ و اگر آن سنت ها نیکو باشد، به اندازه ثواب و پاداش و مزدی که به مرتکبین میرسد به همان اندازه به او میرسد بدون اینکه از ثواب و پاداش آن مرتکبین کم شود».
در روایت آمده است که: «إذا مات ابن ءادم انقطع عمله إلا عن ثلـ'ث: ولد صالح یدعو له، و علم ینتفع به، و صدقة جاریة؛ چون فرزند آدم بمیرد أعمال او بریده می شوند مگر از سه چیز: اول فرزند نیکوکاری داشته باشد که برای او دعا کند. دوم علمی از خود به یادگار گذارد که مردم از آن بهرمند گردند. سوم صدقه جاریه ای از خود بگذارد که پیوسته مردم از آن منتفع شوند» (بحارالانوار، جلد 2، ص 22-23).
آری، بطور کلی و عمومی می توان گفت: «من سن سنة حسنة فله أجر من عمل بها؛ و من سن سنة سیئة فله وزر من عمل بها؛ کسی که سنت نیکو بگذارد برای اوست پاداش هر کسی که بدان عمل کند؛ و کسی که سنت بد بگذارد برای اوست پاداش هر کسی که بدان عمل کند». کسی که دین مردم را برد، حجاب را از زنان برداشت، تا روز قیامت هر زنی بدون حجاب بیرون برود، و هر زنی بدین جهت در فساد افتد، و هر مردی که به علت نگاه به زن عریان به زنا افتد، و هر نفسی که بواسطه این عمل تباه شود، عین آن گناه و مذلت برای آن بدعت گذار هست. در آتش می سوزد و مرتبا آتش های جدید برای او هدیه می آورند، و مالک پاسبان دوزخ پیوسته شعله آتش را می افزاید؛ این به علت گناهان جدیدی است که مردم در اثر آن بدعت ها مرتکب میشوند. هر چه آن مسکین در میان آتش فریاد زند: دیگر این چه عذاب های تازه ای است؟ ای خدائی که می گوئی من ظلم نمی کنم! این عذاب های جدید برای چیست؟ این چه دستگاهی است که راه انداخته ای؟ من می سوزم! آن آتشهای جهنم که در اثر أعمال من به من دادی مگر کم بود که اینها را پیوسته می افزائی؟! و دائما از دنیا برای من آتش میفرستی؟! خدا میگوید: «و ما ربک بظلـ'م للعبید؛ پروردگار تو أبدا ظلم نمی کند. (فصلت/ 46). حیف که کوری! (چون به مفاد آیه شریفه «و من اعرض عن ذکری فان له معیشة ضنکا و نحشره یوم القیـ'مة أعمی؛ و هر کس از یاد من دل بگرداند در حقیقت زندگى تنگ (و سختى) خواهد داشت و روز رستاخیز او را نابینا محشور میکنیم» (طه/ 124) اگر چشم داشتی میدیدی که این آتش ها نتیجه و اثر أعمال خود تست که پیوسته از دنیا به سویت می آید.
هر کس در دنیا قانون ضلالتی بگذارد، سنت بدی بگذارد، بدعتی بنهد که مردم پس از او به ناراحتی بیفتند، مریض شوند، عمرشان کوتاه شود، سقط جنین شود، یا دینشان خراب شود، ناموسشان خراب شود، در جهل و نادانی بمانند، راه آنان با خدا بریده شود؛ تمام آثاری که برای آنها هست برای این شخص بدعت گذار و قانون گذار نیز هست. تمام آن گناهان، برای مسببین آن از مقننان و مجریان این قانون و سنت نیز خواهد بود بدون کم و زیاد.

Sources

Keywords