کسانی که بوی بهشت را هرگز استشمام نمی کنند

بسیاری از گناهان است که اثرش در نفس شدید است، و مرتکبین آن از رحمت خدا بسیار دور می شوند، و وارد است که آنها بوی بهشت را نمی شنوند، با آنکه بوی بهشت از مسیر پانصد سال و یا هزار سال راه به مشام جان میرسد. صدوق در معانی الاخبار از حضرت باقر (ع) آورده است که: رسول الله فرمودند: جبرئیل به من خبر داده است که بوی بهشت از مسیر هزار سال پیدا میشود؛ و عاق والدین آنرا نمی یابد، و نه کسی که قطع رحم کند، و نه پیرمردی که زنا کند، و نه کسی که از روی تکبر و خودپسندی لباس خود را بر زمین کشد، و نه شخص فتنه جو و آشوبگر، و نه شخص منت گذار، و نه جعظری. جابر گوید: پرسیدم مراد از جعظری چیست؟ حضرت فرمود: کسی که از دنیا سیر نشود».
و در حدیث دیگر آمده است: «و لا جیوف و هو النباش، و لا زنوق و هو المخنث، و لاجواض و هو الجلف الجافی، و لا جعظری و هو الذی لایشبع من الدنیا؛ و نه آن کسی که نبش قبر کند، و نه کسی که لواط دهد، و نه آدم سخت دل و سبک مغز، و نه آن کسی که از دنیا سیر نگردد» (معانی الاخبار).
و از نوادر راوندی با اسناد خود، از حضرت صادق (ع) از پدرانش روایت شده است که رسول خدا فرمودند: چون خداوند بهشت عدن را آفرید، خشت های آنرا از طلای متلالی و درخشان، و ملاط آنرا از مشک ذوب شده قرار داد. و سپس به امر خدا بهشت عدن به اهتراز و حرکت آمد، و به سخن در آمد و گفت: «أنت الله لا إله إلا أنت الحی القیوم؛ خوشا به حال کسی که برای او مقدر شده باشد در من داخل شود» چون خداوند تعالی سوگند یاد کرده است که: «و عزتی و جلالی وارتفاع مکانی! لا یدخلک مدمن خمر، و لا مصر علی ربا، و لا قتات و هو النمام، و لا دیوث و هو الذی لایغار و یجتمع فی بیته علی الفجور، و لا قلاع و هو الذی یسعی بالناس عند السلطان لیهلکهم، و لا جیوف و هو النباش، و لاختار و هو الذی لا یوفی بالعهد؛ سوگند به عزت خودم و جلال خودم و بلندی مقام و مرتبت خودم! که داخل در تو نمی شود کسی که به خوردن مسکر مداومت کند، و کسی که بر ربا خوردن اصرار ورزد، و کسی که نمامی و سخن چینی کند، و کسی که دیوث باشد یعنی غیرت بر اهل خود نداشته باشد و در خانه او برای فجور مجتمع شوند، و نه آن کسی که در نزد سلطان نمامی و بدگوئی کند تا مردم را به هلاکت اندازد، و نه جیوف و آن کسی است که نبش قبر کند و کفن ها را بیرون آورد، و نه ختار و آن کسی است که مردم را گول بزند و مکر و خدعه کند و وفا به عهد خود ننماید» (بحارالانوار).
آری، این حال اینگونه محجوبان و معصیت کاران است؛ و این چه نسبت دارد با حال کسانی که در بهشت ها آرمیده اند و از بوی آن سرمست شده اند، بلکه چه نسبت دارد با آن کسانی که بهشت به سراغ آنان می آید و از بوی آنان مست میگردد؟!

Sources

Keywords