انحصار گرایی در دین اسلام

دین حق در هر زمانی یکی بیش نیست‏ و بر همه کس لازم است از آن پیروی کند. این اندیشه که میان برخی از مدعیان روشنفکری، اخیرا رایج شده است که‏ می‏ گویند همه ادیان آسمانی از لحاظ اعتبار در همه وقت یکسانند اندیشه‏ نادرستی است. البته صحیح است که میان پیامبران خدا اختلاف و نزاعی وجود ندارد.
پیامبران خدا همگی به سوی یک هدف و یک خدا دعوت می ‏کنند. آنان‏ نیامده ‏اند که در میان بشر فرقه‏ ها و گروه های متناقضی به وجود آورند. ولی این سخن به این معنی نیست که در هر زمانی چندین دین حق وجود دارد و طبعا انسان می‏ تواند در هر زمانی هر دینی را که می‏ خواهد بپذیرد، بر عکس، معنای این سخن این است که انسان باید همه پیامبران را قبول داشته‏ باشد و بداند که پیامبران سابق مبشر پیامبران لاحق خصوصا خاتم و افضلشان‏ بوده ‏اند و پیامبران لاحق مصدق پیامبران سابق بوده ‏اند، پس لازمه ایمان به‏ همه پیامبران این است که در هر زمانی تسلیم شریعت همان پیامبری باشیم‏ که دوره او است و قهرا لازم است در دوره ختمیه به آخرین دستورهایی که از جانب خدا به وسیله آخرین پیامبر رسیده است عمل کنیم و این، لازمه اسلام‏، یعنی تسلیم شدن به خدا و پذیرفتن رسالت های فرستادگان او است.