منجی آخرالزمان در آیین زرتشتی، هندی، بودایی

1- در کتاب های پیشینیان (بشارت ها)
از روزگاران کهن، داستان ظهور مصلح، در آخرالزمان، اصلی اساسی بوده است. پیشینیان بشر، پیوسته، آن را به یادها می آورده اند. اکنون نیز پس از گذشتن قرن ها، در خلال یادگارهای انسان های قدیم، آثاری هست که ما را به گفته بالا رهنمونی می کند.
اصولا فتوریسم یعنی اعتقاد به دوره آخرالزمان، و انتظار ظهور منجی، عقیده ای است که در کیش های آسمانی یهودیت (جودایسم)، و زردشتی (زوراستریانیسم)، مسیحیت (در سه مذهب عمده آن: کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس) و مدعیان نبوت عموما، و دین مقدس اسلام خصوصا، به مثابه یک اصل مسلم قبول شده است.
بشارت ها و پیشگویی های که درباره مهدی و ظهور مهدی، در کتاب های مقدس و دیگر آثار پیشین و در سخنان حکمای قدیم، رسیده است فراوان است. برخی از فاضلان، پاره ای از این بشارت ها و این سخنان را گرد آورده اند. گفته اند حتی در آثار مصر قدیم نیز در این باره کلماتی امده است. ما در اینجا به برخی از مدارک بشارت های گذشتگان و سخنان انسان های روزگاران قدیم، در آیین زرتشتی، هندی، بودایی می پردازیم.

2- در آیین زردشتی
در کتاب ها و آثار زردشت و زردشتی، درباره آخر الزمان و ظهور موعود مطالب بسیاری آمده است، از جمله در این کتاب ها:
کتاب اوستا
کتاب زند
کتاب جاماسب نامه
کتاب داتستان دینیک
کتاب زراتشت نامه
در دین زردشت، موعودهایی معرفی شده اند که آنان را سوشیانت می نامند. این موعودها سه تن بوده اند که مهمترین آنان آخرین ایشان است و او «سوسیانت پیروزگر» خوانده شده است و این سوشیانت، همان موعوداست، چنان که گفته اند: سوشیانت مزدیسنان، به منزله کریشنای برهمنای، بودای پنجم بودائیان مسیح یهودیان، فارقلیط عیسویان و مهدی مسلمانان است.

3- در آیین هندی
در آیین های هندوان و کتاب های آنان نیز، سخن از نجات دهنده و موعود آمده است، از جمله در کتاب «مهابهاراتا» و کتاب «پورانه ها». در این باره در کتاب معارف اسلامی در جهان معاصر آمده است: همه ادیان معتقدند که در پایان هر دوره ای از تاریخ، بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو به انحطاط می رود و چون طبعا و فطره، در حال هبوط و دوری از مبدا است، و مانند احجار به سوی پایین حرکت می کند، نمی تواند به خودی خود به این سیر نزولی و انحطاط معنوی و اخلاقی خاتمه دهد. پس ناچار روزی یک شخصیت معنوی بلند پایه، که از مبدا وحی و الهام سرچشمه می گیرد، ظهور خواهد کرد، و جهان را از تاریکی جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد. در این مورد، در تعالیم هر دینی، به صورت رمز، به حقایقی اشاره شده است، که با معتقدات آیین های دیگر توافق و هماهنگی کامل دارد... مثلا در کیش هندو، در کتب پورانا (Purana) شرح مفضلی، درباره دوران آخر عصر کالی (Kali)، یعنی: آخرین دوره قبل از ظهور دهمین آواتارای ویشنو درج گردیده است. «مقصود از عصر کالی، آخرالزمان است. اکنون عصر کالی است.»

4- در آیین بودایی
چنان که درپاره ای از کتب و ماخذ آمده است، در دین بودایی نیز، مسئله انتظار مطرح است. گفته اند که در این آیین نیز انتظار هست. شخص مورد انتظار این آیین بودای پنجم است. معلوم است که در این بشارت ها و اشارت ها و موعودها، تعبیرها متناسب با فرهنگ خود آن ادیان و اقوام است مثلا در دین زردشتی، «سوشیانت پیروزگر» گفته می شود، در آیین هندو، «آواتارا» و در بودایی، «بودای پنجم».