نیازمندی محتاجان معلول توانگری ثروتمندان

آنچه اسلام با تأکید درباره آن سخن گفته، این است که محروم بودن محرومان و گرسنگی گرسنگان و برهنگی برهنگان و نیازمندی نیازمندان و بینوایی بینوایان، معلول قضا و قدر الاهی نیست، زیرا که خداوند مردمان را آفریده و برای آنان روزی و آنچه زندگی ایشان به آن وابسته است فراهم ساخته است «نحن قسمنا بینهم معیشتهم فی الحیاه الدنیا»، «ما امکانات زندگی در این را در میان مردمان تقسیم کرده ایم و برای همگان سهمی قرار داده ایم»؛ (زخرف/ 32). خداوند ابزار زینت و زیور نیز برای خلق پدید آورده است «قل من حرم زینه الله التی أخرج لعباده؟»، «چه کسی زیورهای که خدا برای بندگانش به وجود آورده حرام کرده است؟»؛(اعراف/ 32). « آری آفریدگان همه روزی خوار اویند، و او روزیهایشان را تضمین کرده، وقوت و غذای ایشان را مقدر ساخته است»، «ضمن أرزاقهم و قدر أقواتهم» (نهج البلاغه).
بنابراین، پس فقر و بینوایی و دیگر امور یاد شده از کجا سرچشمه می گیرد و می جوشد؟ بدون شک امور فاجعه آمیز یاد شده چیزهایی است که جنایت ثروتمندان و غصب غاصبان و ستم ستمگران اقتصادی آنها را پدید می آورد و بر جامعه تحمیل می کند. اینک بیان قاطع اسلام را در این باره بنگرید:
پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «إن الله جعل أرزاق الفقراء فی أموال الاغنیاء، فإن جاعوا و عروا فبذنب الاغنیاء» (مستدرک الوسائل)، «خدا روزی تهیدستان را در اموال ثروتمندان قرار داده است، پس اگر گرسنه و برهنه بمانند، سبب آن گناه ثروتمندان است».

امام علی بن ابیطالب (ع) می فرماید: «ما جاع فقیر إلا بما منع غنی» (نهج البلاغه)
«فقیری گرسنه نمی ماند مگر به سبب آنکه ثروتمندی حق او را نمی دهد.»

امام جعفر صادق (ع) می فرماید:
«إن الناس ما افتقروا،ولا احتاجوا، ولاجاعوا، و لا عروا، إلا بذنوب الاغنیاء» (وسائل)
«مردمان، تنگدست و نیازمند و گرسنه و برهنه نشدند (و فقر و محرومیت شایع نگشت)، مگر به سبب گناه ثروتمندان (و غصب اموال محروم شدگان).

امام موسی کاظم (ع) می فرماید: «لو عدل فی الناس لا ستغنوا» (اصول کافی)
«اگر درمیان مردم عدالت اجر شود، همه بی نیاز خواهند شد.»

امام حسن عسکری (ع) می فرماید: «أغنیاوهم یسرقون زاد الفقراء» (مستدرک الوسائل)
«ثروتمندانشان توشة فقیران را می دزدند (و با ایجاد تورم و گرانی ازدسترس آنان دور می دارند).
مجموعه این آموزشهای زنده، که موافق با راهنماییهای قرآن کریم است، و هرکدام دیگری را تأیید و تثبیت می کند، اصول و تعالیم بنیادین این دین را درباره «اجتماع» و «اقتصاد» تشکیل می دهد، و واجب شرعی بزرگی را بر دوش امت مسلمانان و حکومت اسلامی و علمای اسلام می گذارد، یعنی: قیام برای زنده کردن «عدل اقتصادی و معیشتی» و نبرد با «ظلم اقتصادی و معیشتی»، و از بن برکندن پایگاههای اجتماعی طاغوت های اقتصادی، و دورکردن ایشان از همه کرسی های حاکمیت و قانگذاری واقتصادی و اجرایی و تشکل های سرمایه داری کیلی و میزانی (بازار)، چنانکه خدای متعال در شب معراج به پیامبر اسلام «ص» فرمان داد، و بنابرآنچه از امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) روایت شده است به او فرمود: «یا أحمد! بعد الاغنیاء و بعد مجلسهم منک» (ارشادالقوب) (ای پیامبر! ثروتمندان را دور کن، و از نشستن با ایشان دوری جوی...» این حدیث و امثال آن- نیز برخی از آیات قرآن کریم سیره و رفتار پیامبر اکرم «ص» را بخوبی نشان می دهد، و بخصوص و ظیفة سران و عالمان جوامع اسلامی را معین می کند، که باید چه کسانی را از خود دور سازند و با ایشان معاشرت نکنند، و از آنان چیزی نستانند، «و یا قوم إلا أسألکم علیه مالا» (سوره هود) «تا این کسان نیز برگرفتن دار و ندار مردم چیره نگردند!! و تورم ها نیافرینند، و چیاول ها نکنند، و خون ایتام و محرومان را زالو صفت، نمی کند!!»
امام علی (ع) می گوید: «حکومتی که در آن اندکی ظلم شود، یا حق کسی مسلمانان یا غیر مسلمانان به او نرسد، چنین حکومتی صددرصد اسلامی نیست!!» اگر به واقع و در عمل، پیرو سیره پیامبر اسلامند، ضرورت توجه کردن به امور یاد شده، در جهان معاصر، آشکارتر و قابل فهم تر است، بخصوص نسبت به «زندگی نوین» و «انسان نوین» و «فرهنگ نوین» و «اقتصاد نوین». ادراک و فهم «حوادث واقعه اقتصادی» ما را آشکارا به موضوعی که یادشده می رساند. و ادراک و فهم «حوادث واقع اقتصادی»، در اوضاع و احوال کنونی که بشریت با میلیون ها میلیون از افراد خود، زیر فشار قرار گرفته و حق خویش را به غصب غاصبان از دست داده است، از مهمترین واجبات است. و ما مسلمانان وظیفه داریم که آنان را نجات دهیم، خواه مسلمان باشند و خواه نامسلمان، چه همه آنان آفریدگان خدایند و روزی خواران او.