شعر خواجه نصیرالدین طوسی در ستایش امام علی علیه السلام

خواجه نصیرالدین طوسی از شعرایی که در مدح امیرالمومنین (ع) ابیاتی سروده است: (م672)
لوان عبدا اتی بالصالحات غدا *** و ود کل نبی مرسل و ولی
و صام، ماصام صوام بلاملال *** وقام، ماقام قوام بلاکسل
وحج کم حجه الله واجبه *** وطار فی الجو لایاوی الی احد
و غاص فی البحر مامونا من البلل *** واکسی التامی من الدیباج کلهم
واطعمهم من لذ یذ البر و العسل *** وعاش فی الناس الافا مولفه
عارمن الذنب معصوم من الزلل *** ماکان فی الحشر یوم البعث منتفعا
الا بحب امیر المومنین علی
اگر کسی، در فردای قیامت، بیاید در حالی که همه اعمال صالح را انجام داده باشد، و همه پیامبران و اولیا را دوست داشته باشد،
همه روزها را، بی ملالت، روزه داشته، و همه شبها را، بی کاهلی به عبادت به پا خاسته باشد
حجهای بسیار به جای آورده و با پای برهنه کعبه را طوافها کرده باشد،
در آسمان پرواز کرده باشد بی تکیه به کسی، و در دریا فرو رفته باشد بی تر شدنی،
یتیمان را، همه، جامه های دیبا پوشیده باشد وآنان را از بهترین گندم و عسل خورانیده باشد
و بدینگونه هزاران سال زندگی کرده باشد، بری از گناه و پاک از خطا،
چنین کس، در روز رستاخیز، از اینهمه اعمال و کردار سودی، که باید، نبرد، مگر با دوستی و محبت امیرالمومنین علی.