اهمیت معرفت معاد از دیدگاه قرآن کریم

اندک آشنایی با قرآن کریم بسنده است تا انسان به اهمیتی ژرف و ابدی که این کتاب آسمانی برای شناخت زندگی جاودان ابراز داشته است پی ببرد. برخی از پژوهشگران گفته اند، چهارهزار آیه از آیات قرآن درباره ی معاد است، یعنی نزدیک به دو سوم کتاب خدا. و برخی به طور قطع، هزار و چهارصد آیه را درباره ی معاد دانسته اند. گذشته از شماره آیات، لحن آنهاست. بلاغت شگفت انگیز قرآن کریم در آیات معادی نیز به گونه ای خیره کننده تجلی کرده است. چه کسی است که این آیات را بخواند و تکرار کند و معانی آنها را دریابد، و خود را در آفاق و اعماق آنها رها سازد، و غوغای دمیدن صور و شور بر شوریدن گورها و سرازیر شدن توده های انسانی به عرصات رستاخیز را درنیاید: «کأنهم إلی نصب یوفضون؛ در آن روز به سوی بتها و پرستش غیرخدا می شتابند» (معارج/ 43). این آیات -به گونه ای ژرف- قدرت خداوند متعال را در آفرینش آسمانهای بی مرز و کهکشان های بهت آور به یادها می آرود، همچنین آفرینش بس شگفت انسان را، در نخستین بار، تا شدنی بودن آن را برای باری دیگر نیز -با همان قدرت- نشان دهد.
در جاهایی بسیار از کتاب خدا، هنگامه رستاخیز تصویرگری شده است، از جمله در آیات عجیب سوره ق و شور نشور در سوره ی واقعه: «إذا وقعت الواقعة* لیس لوقعتها کاذبة* خافضة رافعة؛ هنگامی که هنگامه رستاخیز برپا گردد* دیگر کجا می توان گفت: دروغ است* در آنروز گروهی فرو می افتند و گروهی به مقامات بالا می رسند» (واقعه/ 3-1). و حقایق معادی چندی در سوره ی قیامت آمده است، و در پایان سوره مبارکه یس: «و ضرب لنا مثلا و نسی خلقه قال من یحیی ٱلعظام و هی رمیم* قل، یحییها ٱلذیۤ أنشأهآ أول مرة و هو بکل شیء علیم؛ برای ما مثالی زد و آفرینش خویش را فراموش کرد؛ گفت: این استخوانهای پوسیده را چه کسی زنده خواهد کرد؟* بگو (ای محمد): همان کس (و همان قدرت بیکرانی) که نخستین بار آنها را از عدم بیافرید و او، که چگونگی هرگونه آفرینشی را می داند» (یس/ 78-79). فیض کاشانی، در تفسیر این آیه ی شریفه میگوید: «ریز همه ی مخلوقات را، چگونگی آفریدن آنها را، اجزای گوناگون و پراکنده ی آنها را اصل و فصل و جایگاههای آنها را و چگونگی بازشناختن و به هم پیوستن آنها همه را می داند».