مقدمات مسلم، درباره ی «محدودیت قدرت عقل» و بسته بودن مدار ادراکات عقلی، کسانی که مدعی پیروی از عقلند -در مکتب ها و فلسفه های گوناگون و در هر جای جهان- و می پندارند با توان عقل می توانند به درک حقایق و رسیدن به ابعاد و رابطه های واقعیات هستی دست یابند، باید به محدودیت توان عقل واقف گردند، تا از یک واقعیت صیرورتی مهم که در همه ی مسائل و مراحل، تأثیر حیاتی دارد محروم نمانند. محدودیت توان ادراکی عقل در ده مرحله به روشنی آشکار می شود:
یک- محدودیت توان عقل، در شناخت همه راه های ادراک حقایق.
دو- محدودیت توان عقل، در ادراک خود حقایق.
سه- محدودیت توان عقل، در ادراک همه ی ابعاد حقیقت های تا اندازه ای درک شده.
چهار- محدودیت توان عقل، در ادراک کامل روابط حقیقت های تا اندازه ای درک شده با حقیقت های دیگر.
پنج- محدودیت توان عقل، در ادراک حقیقت های فرا عقلی (بطور خاص)
شش- محدودیت توان عقل، در ادراک تأثیر معرفت موضوعات فرا عقلی در معرفت موضوعات عقلی محض.
هفت- محدودیت توان عقل، در ادراک تأثیر معرفت موضوعات فرا عقلی در معرفت موضوعات تجربی و حسی.
هشت- محدودیت توان عقل، در ادراک تأثیر معرفت موضوعات فرا عقلی در معرفت موضوعات کشفی و شهودی (در سلوک صناعی).
نه- محدودیت توان عقل، در ادراک روش درست استفاده از عقل (راه کاربرد عقل).
ده- محدودیت توان عقل، در ادراک عوامل خنثی کننده معرفت عقلی.
و در صورتی که کار درک اشیای این جهانی که ملموس و محسوسند از این دست باشد، آیا حق نیست که در فهم حقایق آن جهانی و معادی به سرچشمه فیاض وحی روی آورند و مسائل را از هم «تفکیک» کنند و آش شله قلمکار نسازند.