نقد و بررسی دیدگاه اتو در تعریف از دین

رودولف اتو مفاهیمی را به دست آورد که مشتاق بود از تاریخ در فلسفه دین به کار برد او پس از تحصیل (مفاهیم) آنها را به طور منظم رشد داد. او همانند اسلاف خویش مطلق بودن را فرض نکرد، او تفسیرش از دین را حول ایده تقدس متمرکز ساخت.
بررسی
مسایلی که در این تعریف قابل طرح است زیاد است، ولی ما به چند مسئله از آنها اشاره می کنیم:
یک. بدیهی است که استفاده از جریانات تاریخی هر پدیده ای از شئون انسانی بسیار مفید است و گاهی ضرورت قطعی پیدا می کند. به عنوان مثال اگر بخواهیم اهمیت مسایل اقتصادی را به طور کامل بفهمیم می توان با رجوع به تاریخ بررسی کرد که آیا در طول تاریخ اقتصاد و به عنوان نیازی ثابت برای کاروان بشری مطرح بوده است یا نه؟ البته باید میان پدیده هایی که دارای ظاهر و باطن و نمود و بود و ماده و معنی می باشند و آن پدیده هایی که دارای ابعاد متنوع نیستند، فرق بگذاریم. به عنوان مثال: وقتی که مجسمه حیوانی را در غاری یا در کوهی می بینیم در حالی که مجسمه یک یا چند انسان جلو آن ایستاده اند و یا به آن می نگرند بدان جهت که هدف نیست از ایستادن و نگریستن، یک امر باطنی و معنوی است و می تواند معلول انگیزه های مختلف بوده باشد لذا ما نمی توانیم با مشاهده آن مجموعه (مجسمه حیوان و انسان یا انسانهایی که در نزدیکی آن قرار دادند) انگیزه حقیقی تشکیل آن مجموعه را به طور قطع مشخص کنیم. به طور مثال آیا برای تماشای محض به آن حیوان بوده است؟ آیا آن انسانها خاطره خاصی درباره آن حیوان دارند؟ آیا آن را واسطه مابین خود و ماورای طبیعت می دانند و امثال این انگیزه ها؟ لذا با مشاهده پدیده ها و جریانات متنوع در تاریخ نمی توان انگیزه خاص آنها را به طور قطع مشخص ساخت که با کدامین انگیزه این پدیده یا جریان در قومی از اقوام و ملل به وجود آمده است.
دو- اتو بر چه مبنایی آن مفاهیم را تنظیم کرده بود؟ آیا آن مبنا ثابت بوده است یا متغیر؟ اقلیمی بوده است یا محلی؟ جهانی بوده است یا اقلیمی؟
سه- با توجه به اصول بنیادی ادیان بدون اعتقاد به خدا و پذیرش مسئولیت در زندگی و یک سلسله اصول دیگر دین وجود نخواهد داشت. اگر مفهوم قداست را که در تعریف فوق وارد شده در نظر بگیریم لازمه آن، اعتقاد به مطلق است و این تناقضی است که در تعریف رودولف اتو درباره دین وجود دارد.