گوشه ای از حوادث قیامت

در قرآن کریم در آیه 37 سوره الرحمن آمده است: «فاذا انشقت السماء فکان وردة کالدهان؛ آنگاه که آسمان شکافته شود و چونان چرمی سرخ و گلگون گردد». و در سوره انشقاق در آیه 1 می خوانیم: «اذا السماء انشقت؛ آنگاه که آسمان بشکافد». و نیز در آیه اول سوره انفطار می خوانیم: «اذا السماء انفطرت؛ آنگاه که آسمان بشکافد».
البته چون اینها مربوط به عالم معاد است، ما نمی توانیم واقعیت اینها را آنچنان که هست تصور کنیم. قرآن هم اینها را به صورت تشبیهات و تمثیلات بیان کرده است. اینها تشبیهات و تمثیلات است. حال چگونه ممکن می شود، خدا عالم است و ما نمی دانیم که آسمان چگونه شکافته می شود؛ چون همه اینها را با یکدیگر باید در نظر گرفت. در سوره ''القارعة'' می خوانیم که: «القارعة * مالقارعة * و ما ادریک مالقارعة * یوم یکون الناس کالفراش المبثوث * و تکون الجبال کالعهن المنفوش؛ آن واقعه کوبنده، چه کوبنده ای، و تو چه می دانی که آن کوبنده چیست؟ روزی که مردم مانند پروانگان پراکنده باشند، و کوه ها چون پشم رنگین حلاجی شده شوند» (قارعه/ 1-5)