زلزله قیامت

در آیه 4 تا 6 سوره واقعه درباره قیامت آمده: «اذا رجت الارض رجا * و بست الجبال بسا * فکانت هباء منبثا؛ آن گاه که زمین با تکان سختی لرزانده شود. و کوه ها (به تمامی) خرد و ریز شوند و به صورت غباری پراکنده گردند».
در قرآن کریم مکرر مسئله زلزله زمین، تکان خوردن زمین، آن هم زلزله ای که نه از قبیل این زلزله هایی باشد که ما تا حالا دیده ایم، ذکر شده است. حرکات شدید و عنیفی که ما سراغ داریم، شدیدترینش زلزله هاست. دیگر از آن بیشتر را ما سراغ نداریم. تازه شدیدترین زلزله هایی هم که در دنیا رخ می دهد، در قسمتی از زمین رخ می دهد که آن هم باز شاید به آن اعمال زمین نمی رسد، قسمتی از قشر زمین تکان هایی می خورد که ما احساس می کنیم. ولی در عالم قیامت، طبق آنچه که از قرآن کریم استفاده می شود اصلا مسئله یک نوع زیر و رو شدن و تکان و زلزله ای است که نه فقط شامل زمین است بلکه تمام عالم یکسره می شود. حالا این چگونه است خدا عالم است ولی به هر حال در قرآن هست: «یا ایها الناس اتقوا ربکم ان زلزله الساعة شی ء عظیم * یوم ترونها تذهل کل مرضعة عما ارضعت و تضع کل ذات حمل حملها و تری الناس سکاری و ما هم بسکاری و لکن عذاب الله شدید؛ ای مردم! از پروردگارتان پروا کنید؛ همانا زلزله قیامت واقعه بزرگی است. روزی که آن را ببینید، (از هول آن) هر شیر دهنده ای شیرخواره اش را از یاد می برد و هر آبستنی بار خود را (بر زمین) می نهد، و مردم را مست می بینی حال آن که مست نیستند، بلکه عذاب خدا شدید است» (حج/ 1-2).
قرآن خبر داده از یک زلزله ای که اسمش را گذاشته «زلزله الساعة» یعنی زلزله قیامت، می فرماید: آن، بزرگ و عظیم است. آن روزی که آن زلزله را ببینید، می بینید که دیگر هیچ کس به فکر هیچ کس نیست، در مقام مثل -چون عواطف مادر خصوصا برای طفل شیرخوار شدیدترین مرحله عطوفت است- در حدی است که اگر مادر طفل شیرخواری آنجا وجود داشته باشد یادش می رود که طفل شیرخواری دارد. کوه ها چنان در هم کوبیده می شوند مثلا مانند گندمی که بخواهند تبدیل به آرد کنند و یا سنگ هایی که در کارخانه ها تبدیل به پودر می کنند، «و بست الجبال بسا* فکانت هباء منبثا» این کوه ها به صورت غبارهای پراکنده در می آید.