برخی از کتابسوزی ها در طول تاریخ

جهان شاهد کتابسوزی ها بوده و هست. در عصر ما احمد کسروی جشن کتابسوزان داشت. مسیحیان در فاجعه اندلس و قتل عام مسلمانان هشتاد هزار کتاب را به آتش کشیدند (تاریخ اندلس تالیف مرحوم دکتر محمد ابراهیم آیتی و تاریخ تمدن اسلام، جرجی زیدان ترجمه فارسی جلد 3 صفحه 65)، جرجی زیدان مسیحی اعتراف دارد که صلیبیان مسیحی در حمله به شام و فلسطین سه میلیون کتاب را آتش زدند (تاریخ تمدن اسلام ج 3 صفحه 65) ترکان در مصر کتابسوزی کردند (تاریخ تمدن ویل دورانت جلد 11 صفحه 224)،
سلطان محمود غزنوی در ری کتابسوزی کرد (جرجی زیدان، تاریخ تمدن اسلام جلد 3 صفحه 66) مغول کتابخانه مرو را آتش زدند (ویل دورانت تاریخ تمدن جلد 11 صفحه 315)، زردشتیان در دوره ساسانی کتابهای مزدکیه را آتش زدند (کریستن سن، ایران در زمان ساسانیان، صفحه 385 ایضا تمدن ایرانی بقلم جمعی از خاورشناسان)، اسکندر کتب ایرانی را آتش زد (الفهرست ابن الندیم، چاپ قاهره صفحه 351)، روم آثار ارشمیدس ریاضیدان معروف را طعمه آتش ساخت (الفهرست صفحه 386).
جرج سارتون در تاریخ علم می گوید: پروتا گوراس سوفسطائی یونانی در یکی از کتابهای خود درباره حق و حقیقت بحث کرد و گفت: و اما خدایان نمی توانم بگویم هستند و نمی توانم بگویم نیستند. بسیار چیزها است که ما را از فهم این مطلب مانع می شود. اولین آنها تاریکی خود موضوع است، و دیگر اینکه عمر آدمی کوتاه است. (تاریخ علم، ترجمه احمد آرام صفحه 271).
سارتون می گوید: "همین مطلب باعث شد که کتابهای او را در سال چهار صد و یازده پیش از میلاد در وسط میدان شهر سوزاندند و این نخستین نمونه ثبت شده کتابسوزی در تاریخ است". (همان مأخذ).