مقدادبن اسود کندی

ابوسعید مقداد که کنیه اش "ابومعبد" است از صحابه رسول الله و از اول کسانی که به شیعه علی (ع) مشهورند. پدرش عمرو حنیف کندی است و مقداد پسر خوانده اسود بن عبد یغوث زهری و به این جهت او را "زهری" گویند و هم او را "مقداد بن اسود" و هم "کندی" نیز گویند. مقداد در زمان جاهلیت در حضرموت بود و بعد به مکه آمد. یکی از اولین افرادی است که به پیغمبر اسلام، ایمان آورد و داماد "زبیر عوام" است. گویند که نخستین کسی که اسب خود را در راه خدا به تاخت و تاز در آورد، مقداد بود. او در جنگ های بدر،‌ احد، خندق و دیگر جنگها در التزام رکاب پیامبر بود و از تیراندازان مشهور اصحاب آن حضرت بود. مقدادبن اسود، از اولین کسانی است که به همراه سه نفر دیگر (سلمان، عمار، ابوذر) به شیعه علی بن ابیطالب معروف شده و اینان با وجود خلافت ابوبکر، در مودت و ولایت علی (ع)، ثابت ماندند و به کار ابوبکر و خلافت او اعتراض کردند.
شیخ طوسی در کتاب رجال خود، این چهار نفر را از "ارکان اربعه" می داند. ارکان اربعه (چهارگانه) اصطلاحی است که سابقین از علمای رجال به آن توجه داشته اند و این از آن جهت است که اینها در عقیده خود مبنی بر حقانیت علی و مقام او هیچگونه شک و شبهه ای به خود راه ندادند گرچه در بعضی روایات نقلی است که برای عمار، گویا شکی حاصل شد و مقداد دومین نفر از ارکان اربعه است و مقداد از افرادی بود که حدیث نقل می کرد و در صیحین 48 حدیث از او نقل شده است. مقداد در سال 33 هجری قمری،‌ در «جرف» نزدیکی مدینه از دنیا رحلت کرد. جدش را به مدینه انتقال دادند و همانجا دفن کردند. او به هنگام مرگ حدود 70 سال داشت و عثمان بن عفان بر او نماز خواند.